Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Anna Sobolewska-Nazarczyk, Sędziowie sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska, sędzia WSA Małgorzata Roleder (spr.), Protokolant st. sekretarz sądowy Sylwia Tokajuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 18 marca 2014 r. sprawy ze skargi M. I. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą jej wydanie decyzję Wójta Gminy B. K. z dnia [...] sierpnia 2013 roku numer [...]; 2. stwierdza, że zaskarżone decyzje nie mogą być wykonane w całości do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. decyzją z dnia [...] września 2013 r. nr [...] utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy B. K. z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...], którą odmówiono M. I. przyznania świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad niepełnosprawną córką M. I.
U podstaw podjętego rozstrzygnięcia legły następujące ustalenia:
W dniu [...] lipca 2013r. M. I. złożył wniosek o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad niepełnosprawną córką M. I.
Wójt Gminy B. K. decyzją z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] odmówił przyznania wnioskowanego świadczenia pielęgnacyjnego.
W uzasadnieniu organ pierwszej instancji ustalił, że wnioskodawca opiekuje się niepełnosprawną córką M. I., która legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. Dodał, że niepełnosprawność córki istnieje od urodzenia, a orzeczenie zostało wydane na czas określony do [...] marca 2014r. Organ ustalił również, że wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne o powierzchni ogólnej 11,67 ha, tj. 6,1421 ha przeliczeniowych i w związku z tym podlega z mocy ustawy obowiązkowemu ubezpieczeniu emerytalno - rentowemu w KRUS.
W dalszej treści uzasadnienia organ przedstawił treść art. 3 pkt 22 oraz art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych i powołując się na uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, wydaną w dniu 11 grudnia 2012 r. (sygn. akt I OPS 5/12) stwierdził, że prowadzenie gospodarstwa rolnego przez rolnika stanowi negatywną przesłankę przyznania tej osobie świadczenia pielęgnacyjnego.
Z decyzją tą nie zgodził się M. I. i wniósł odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. W odwołaniu podkreślił, że samo posiadanie gospodarstwa rolnego nie może pozbawiać prawa do świadczenia pielęgnacyjnego. Tym bardziej, że należące do niego gospodarstwo jest małe i nie wykonuje w nim żadnych prac, a prowadzeniem gospodarstwa zajmują się inni zamieszkujący z nim dorośli domownicy. Autor odwołania podkreślił jednocześnie, że pracował wcześniej na umowę o pracę, lecz zrezygnowała z tego zatrudnienia i od tego momentu stale zajmuję się córką.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. decyzją z [...] września 2013r. utrzymało w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie. W uzasadnieniu organ przedstawił przesłanki do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z art. 17 ust. 1 oraz ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz. U. z 2006 r., nr 139, póz. 992 z póz. zm.). Dalej organ wyjaśnił, że wprawdzie wnioskodawca mieści się w kręgu osób uprawnionych do świadczenia pielęgnacyjnego, tym niemniej nie spełnia on podstawowego warunku jego przyznania, tj. rezygnacji lub niepodejmowania zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki nad osobą niepełnosprawną. Z zaświadczenia Urzędu Gminy w B. K. z dnia [...] lipca 2013r. wynika bowiem, że wnioskodawca wraz z małżonką są współwłaścicielami gospodarstwa rolnego o powierzchni ogólnej wynoszącej 11,6794 ha, tj. 6,1421 ha przeliczeniowych, i jako rolnik podlega z mocy ustawy ubezpieczeniu w KRUS. Bycie zaś rolnikiem nie zostało ustawowo zaliczone do zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, uregulowanego w art. 3 pkt 22 ustawy. Dalej organ powołał się na uchwałę siedmiu sędziów NSA w Warszawie z 11 grudnia 2012r. o sygn. akt I OPS 5/12, w której przesądzono, że "prowadzenie gospodarstwa rolnego przez rolnika stanowi negatywną przesłankę przyznania tej osobie świadczenia pielęgnacyjnego na podstawie art. 17 ust. 1 w związku z art. 3 pkt 22 ustawy o świadczeniach rodzinnych". Kierując się stanowiskiem zawartym w powyższej uchwale NSA, organ stwierdził, że ustalenie wnioskodawcy prawa do świadczenia pielęgnacyjnego było niemożliwe, pomimo, że w przedmiotowej sprawie nie zaistniała de facto żadna z przesłanek negatywnych wyrażonych w art. 17 ust.5 ustawy o świadczeniach rodzinnych.