Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miasta Gdańska w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Śródmieścia
Uzasadnienie strona 2/7

W odpowiedzi na skargę Rada Miejska wniosła o jej oddalenie.

W uzasadnieniu podniosła, że zaskarżony plan miejscowy obejmuje rejon o prestiżowym charakterze. Z uwagi na znaczenie rejonu Głównego Miasta w planie ustalone zostały zapisy dotyczące konieczności zapewnienia wysokiej jakości architektury obiektów budowlanych. Celem zapisu dotyczącego konkurencji projektantów przy projektowaniu nowej zabudowy w bezpośrednim otoczeniu bazyliki Mariackiej było zapewnienie możliwości przedstawienia koncepcji zagospodarowania tego ważnego obszaru Miasta przez różnych projektantów i wybór najlepszej oferty przez inwestora.

Zapis dotyczący możliwości poddania przez Zarząd Miasta ocenie wybranych projektów architektonicznych Miejskiej Komisji Urbanistyczno-Architektonicznej w żaden sposób nie narusza prawa własności skarżącej. Opinia Komisji nie miałaby stanowić wiążącego inwestora uzgodnienia, a jedynie wyrażenie stanowiska przez ekspertów z zakresu architektury i urbanistyki.

Wbrew twierdzeniom skarżącej kwestionowane przez nią zapisy pkt 17.1 karty terenu nr 12 planu miejscowego nie stanowią dodatkowych obowiązków nałożonych na inwestora i nie ograniczają jej prawa własności.

Odnosząc się do zarzutu dotyczącego pkt 8 karty terenu nr 12 zaskarżonej uchwały stwierdziła Rada, że zapisy te są zgodne z prawem. Planując inwestycję inwestor powinien ustalić program użytkowy z uwzględnieniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wbrew twierdzeniom skarżącej, plan dopuszcza możliwość realizacji parkingu podziemnego, a szansą na uzyskanie większej liczby miejsc parkingowych przy niewielkiej powierzchni działki jest zastosowanie windy. Takie rozwiązania są już stosowane na terenie Głównego Miasta np. inwestycja ul. Grząskiej (znajdująca się w tym samym kwartale zabudowy).

Zapisy planu dotyczące parkingów są elastyczne, gdyż dopuszczają, w przypadku braku możliwości realizacji miejsc parkingowych na nieruchomości, realizację takich miejsc w szerszym obszarze. Zapisy te nie naruszają prawa własności skarżącej, a z całą pewnością nie stanowią dodatkowych obowiązków nałożonych na inwestora - zapisy te dają inwestorowi dodatkową możliwość spełnienia wymagań ustalonych w planie miejscowym.

Na rozprawie w dniu 4 czerwca 2014 r. pełnomocnik skarżącej Spółki sprecyzował skargę co do wniosku o stwierdzenie nieważności w zakresie karty terenu numer 12 punkt 8 (Parkingi) i oświadczył, że kwestionuje jedynie zapis o treści "W przypadku kiedy z powodów technicznych lub innych nie można miejsc parkingowych zapewnić na terenie nieruchomości należy wykazać się prawem własności do odpowiedniej liczby miejsc w parkingach kubaturowych na terenie Śródmieścia. Miejsce parkingowe w parkingach kubaturowych może posłużyć tylko raz do spełnienia wymagań wskaźnikowych planu."

Wojewódzki Sąd Administracyjny w G. zważył, co następuje:

Stosownie do art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269, ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości między innymi poprzez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola taka sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (art. 1 § 2 tej ustawy). Zakres kontroli administracji publicznej obejmuje także orzekanie w sprawach skarg na akty prawa miejscowego oraz inne akty organów jednostek samorządu terytorialnego, zgodnie z art. 3 § 1 w związku z § 2 pkt 5 i 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.".

Strona 2/7