Sprawa ze skargi na decyzję Wojewody K.-P. z 30 czerwca 1999 r. (...) w przedmiocie pozwolenia na zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego
Uzasadnienie strona 3/3

Zgodnie z art. 38 Kc osoba prawna działa przez swoje organy w sposób przewidziany w ustawie i w opartym na niej statucie. Skoro zatem zgodę na przeprowadzenie przez Sławomira Sz. przebudowy pomieszczeń strychowych i ich adaptację na cele mieszkalne wyraził organ nie mający do tego kompetencji to należy stwierdzić, że czynność ta była nieważna i nie rodziła po stronie inwestora prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.

Skutku takiego nie rodziło także oświadczenie Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej skierowane do Dyrektora Oddziału Rejonowego WAM w G. z dnia 27 maja 1999 r. W tej bowiem dacie Skarb Państwa reprezentowany przez Wojskową Agencję Mieszkaniową nie był już wyłącznym właścicielem nieruchomości, wskutek wykupienia przynajmniej jednego lokalu przez osobę fizyczną /umowa ustanowienia odrębnej własności lokalu i umowa sprzedaży z 9 marca 1999 r./, nie była zatem również uprawniona do samodzielnego dokonywania czynności prawnych dotyczących części wspólnych nieruchomości.

Stwierdzenie, że Sławomir Sz. nie posiadał tytułu prawnego do dysponowania nieruchomością na cele budowlane nie wyklucza ewentualnej, sygnalizowanej w piśmie Prezesa Wojskowej Agencji Mieszkaniowej odpowiedzialności odszkodowawczej Agencji związanej z działaniami organu Agencji, który przekroczył zakres swych uprawnień. Jest to jednakże sprawa cywilna, która może zostać rozstrzygnięta przez Sąd powszechny w trybie procesu cywilnego.

W świetle powyższych rozważań uznać należy, że zaskarżona decyzja, utrzymując w mocy decyzję o udzieleniu skarżącemu pozwolenia na zmianę sposobu użytkowania pomieszczeń strychowych narusza prawo materialne, a mianowicie art. 71 ust. 1 w związku z art. 32 ustawy Prawo budowlane, przez stwierdzenie, że inwestor posiada prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane wywodzące się z oświadczenia Dyrektora Oddziału Terenowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w B., nie mającego uprawnienia do złożenia takiego oświadczenia.

W tym stanie sprawy Sąd uchylił zaskarżoną decyzję, opierając się na przepisach art. 22 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 pkt 1 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym.

Strona 3/3