Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: sędzia NSA Zdzisław Kostka po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2004 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi S. M. na decyzję Wojewody z dnia 14 listopada 2003 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia pożyczki z Funduszu Pracy uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Starosty z dnia 16 października 2003 r. nr [...].
Skarżący S. M. wniósł skargę na decyzję Wojewody z dnia 14 listopada 2003 r. nr [...], którą utrzymano w mocy decyzję Starosty z dnia 16 października 2003 r. nr [...].
Jak wynika z akt administracyjnych zaskarżona decyzja zapadła w następujących okolicznościach faktycznych.
W dniu 15 lipca 1998 r. pomiędzy Kierownikiem Rejonowego Urzędu Pracy a skarżącym S. M. została zawarta umowa pożyczki w kwocie 12.000 zł z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej, którą poręczyła B. B.. Pismem z dnia 27 kwietnia 2000 r. Kierownik Powiatowego Urzędu Pracy wypowiedział tą umowę z uwagi na zawieszenie prowadzania działalności gospodarczej przez skarżącego. W dniu 27 kwietnia 2001 r. Sąd Rejonowy wydał nakaz zapłaty, w którym nakazał S. M. i B. B., aby zapłacili solidarnie pożyczkodawcy kwotę 13.283,25 zł wraz z ustawowymi odsetkami tytułem zwrotu pożyczki i zapłaty odsetek. W dniu 1 sierpnia 2001 r. pomiędzy Powiatowym Urzędem Pracy a skarżącym i B. B. została zawarta ugoda stosownie, do której zadłużenie zostało rozłożone na 24 miesięczne raty. Postanowieniem z dnia 14 listopada 2002 r. Sąd Rejonowy nadał nakazowi zapłaty z dnia 27 kwietnia 2001 r. klauzulę wykonalności przeciwko małżonce dłużnika -M. M. z ograniczeniem jej odpowiedzialności do majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską.
Pismami z dnia 19 grudnia 2002 r., 17 marca 2003 r. i 23 września 2003 r. skarżący występował o umorzenie pożyczki, twierdząc, że przedsiębiorstwo jego, zajmujące się pracami leśnymi, upadło, gdyż Nadleśnictwo [...] niespodziewanie nie przyjęło ofert na prace leśne w okresie od 1 października 1999 r. do 30 listopada 2000 r. Skarżący podnosił też, że nie posiada majątku, że w wyniku egzekucji on oraz osoby będące na jego utrzymaniu zostałby pozbawione niezbędnych środków utrzymania, że wydatki egzekucyjne będą wyższe od egzekwowanej należności oraz że za umorzeniem pożyczki przemawiają szczególne względy gospodarcze i społeczne, mianowicie umorzenie pożyczki spowoduje, że będzie mógł zaciągnąć nowy kredyt na podjęcie kolejnej działalności gospodarczej. Skarżący zaznaczył przy tym, że prowadzenie działalności gospodarczej pozwoli mu utrzymać rodzinę w tym zapewnić leczenie chorego syna.
Decyzją z dnia 16 października 2003 r. Starosta odmówił umorzenia zadłużenia w kwocie 13.086,02 zł z tytułu udzielonej skarżącemu ze środków Funduszu Pracy pożyczki. W uzasadnieniu decyzji wskazano, powołując się na treść art. 18 ust. 4a i 4b ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, że przeprowadzone postępowanie nie dało podstaw do zastosowania powołanych przepisów i umorzenia należności. W szczególności wskazano, że poręczyciel systematycznie wpłaca na poczet zaległości 400 zł miesięcznie, że żona skarżącego M. M. otrzymuje emeryturę i nadto prowadzi działalność gospodarczą oraz że skarżący nie jest zarejestrowany jako bezrobotny, z czego wynika, jak wskazano, domniemanie, iż pracuje lub prowadzi działalność gospodarczą wraz z żoną.
W odwołaniu od powyższej decyzji skarżący wskazał, iż tytułem spłat pożyczki zapłacił już 14.590 zł. Z tego wywiódł, że pożyczkę spłacił w całości, co uzasadniałoby, jego zdaniem, zgodnie z zasadami współżycia, umorzenie odsetek. Podnosił też, że pożyczkę zaciągnął w dobrej wierze oraz że powodem niespłacenia jej było bankructwo jego przedsiębiorstwa. Wskazywał również na to, że znajduje się w bardzo trudnej sytuacji - ma zadłużenie w spółdzielni mieszkaniowej na kwotę 30.000 zł oraz w zakładzie ubezpieczeń społecznych, zaś jego żona z otrzymywanej emerytury zwraca poręczycielowi kwotę 400 zł miesięcznie. W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i umorzenie zadłużenia w całości.