Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zdzisław Kostka (spr.), Sędzia WSA Alina Dominiak, Sędzia NSA Anna Orłowska, Protokolant Agnieszka Januszewska, po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi R. W. na decyzję Wojewody z dnia 11 maja 2001 r. Nr [...] w przedmiocie prawa do zasiłku dla bezrobotnych 1/ uchyla zaskarżoną decyzję, 2/ stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.
Decyzją z dnia 20 października 1998 r. Kierownik Rejonowego Urzędu Pracy orzekł o utracie przez skarżącego prawa do zasiłku dla bezrobotnych oraz statusu osoby bezrobotnej od dnia 15 października 1998 r. z powodu podjęcia pracy.
W odwołaniu od decyzji Kierownika Rejonowego Urzędu Pracy (piśmie z dnia 20 listopada 1998 r. skierowanym do Państwowej Inspekcji pracy, które zostało przekazane do Dyrektora Wojewódzkiego Urzędu pracy, który z kolei przekazał je do Rejonowego Urzędu Pracy skarżący wyjaśnił, że odmówił przyjęcia zaoferowanej mu przez organ pracy, gdyż jej warunki, w jego ocenie, były niezgodne z przepisami prawa pracy.
Rozpoznając odwołanie R. W. od decyzji Kierownika Rejonowego Urzędu Pracy, Dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Pracy decyzją z dnia 21 grudnia 1998 r. uchylił decyzję organu pierwszej instancji i sprawę przekazał temu organowi do ponownego rozpoznania.
W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, iż wymaga wyjaśnienia, czy przyczyną utraty prawa do zasiłku dla bezrobotnych była odmowa przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia, czy też niepodjęcie zaoferowanego zatrudnienia.
Na tą decyzję skargę wniósł R. W. W skardze ponownie twierdził, iż. nie przyjął zaproponowanej mu przez organ do spraw zatrudnienia pracy, gdyż jej warunki były niezgodne z prawem pracy.
Rozpoznając skargę R. W. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 23 stycznia 2001 r. uchylił decyzję Dyrektora Wojewódzkiego Urzędu Pracy z dnia 21 grudnia 1998 r. W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, iż organ odwoławczy winien wyjaśnić, czy złożone przez skarżącego odwołanie zostało wniesione w terminie przewidzianym w art. 129 § 2 k.p.a., gdyż w aktach administracyjnych brak dowodu doręczenia skarżącemu decyzji organu pierwszej instancji, zaś w piśmie, z którym organ pierwszej instancji przesłał organowi odwoławczemu odwołanie skarżącego, stwierdzono, iż zostało ono wniesione po upływie terminu. W związku z tym, Sąd podniósł, iż rozpoznanie przez organ odwoławczy odwołania wniesionego z uchybieniem terminu stanowi rażące naruszenie prawa skutkujące nieważnością decyzji organu odwoławczego. Ponadto Sąd zauważył, że wskazania zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, co do konieczności dokonania przez organ pierwszej instancji określonych ustaleń, są błędne. Z decyzji organu pierwszej instancji wynika, że skarżący został pozbawiony prawa do zasiłku dla bezrobotnych i statusu osoby bezrobotnej z powodu podjęcia zatrudnienia. Skarżący twierdzi zaś, iż zaoferowanej mu pracy nie podjął. Z akt administracyjnych wynika przy tym, stwierdził, iż zarówno organ pierwszej instancji jak i organ odwoławczy "piszą nie na temat".
Wojewoda w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.
Stosownie do przepisu art. 97 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sadów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1271 ze zm.) sprawy, w których skargi zostały wniesione do Naczelnego Sądu Administracyjnego przed dniem 1 stycznia 2004 r. i postępowanie nie zostało zakończone, podlegają rozpoznaniu przez właściwe wojewódzkie sądy administracyjne na podstawie przepisów ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270).