Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Joanna Zdzienicka-Wiśniewska, Sędziowie: sędzia NSA Małgorzata Gorzeń, asesor WSA Krzysztof Retyk (spr.), Protokolant Jarosław Skopczyński, po rozpoznaniu w dniu 25 marca 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi R. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 27 kwietnia 2001 r. Sygn. akt [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Burmistrza Miasta z dnia 1 października 2000 r. nr [...]; 1. powyższe decyzje nie mogą być wykonane; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego kwotę 10 zł (dziesięć złotych) na rzecz skarżącej tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzjami Burmistrza Miasta nr [...] z dnia 19 lutego 1998 r. oraz nr [...] z dnia 17 lipca 1998 r. przyznano R. K. dodatek mieszkaniowy w wysokości 97, 45 zł miesięcznie na okres od 1 stycznia 1998 r. do 30 czerwca 1998 oraz w wysokości 123,81 zł od 1 lipca 1998 r. do 31 grudnia 1998 r.
W uzasadnieniu decyzji z dnia 19 lutego 1998 r. stwierdzono, iż R. K., jako najemca, zamieszkuje w lokalu mieszkalnym nr [...] przy ulicy [...] w [...]. Łączna kwota wydatków na to mieszkanie wynosi 194, 46 zł miesięcznie, przy czym łączny dochód wszystkich członków gospodarstwa wynosi 543, 55 zł, a zatem średnia na jednego członka gospodarstwa wynosi 271, 78 zł miesięcznie.
W uzasadnieniu decyzji z dnia 17 lipca 1998 r. stwierdzono, iż R. K. zamieszkuje jako najemca w lokalu mieszkalnym nr [...] przy ulicy [...] w [...]. Łączna kwota wydatków na mieszkanie wynosi 235,68 zł miesięcznie, przy czym łączny dochód wszystkich członków gospodarstwa wynosi 572, 09 zł, a zatem średnia na jednego członka gospodarstwa wynosi 286, 05 zł miesięcznie.
Obydwie w/w decyzje były decyzjami ostatecznymi.
Decyzją Burmistrza Miasta z dnia 4 maja 1998 r. wstrzymano R. K. wypłatę dodatku mieszkaniowego do czasu uregulowania zaległości czynszowych.
Postanowieniem z 18 maja 1999 r. Burmistrz Miasta, na podstawie art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a., art. 149 § 1 k.p.a. i art. 150 k.p.a. wznowił postępowanie w sprawach zakończonych decyzjami ostatecznymi Burmistrza Miasta nr
[...] z dnia 19 lutego 1998 r. oraz nr [...] z dnia 17 lipca 1998 r., po ujawnieniu orzeczenia Kolegium ds. Wykroczeń nr [...] z dnia 26 listopada 1998 r., uznającego, że R. K. w okresie od 1 stycznia 1997 r. do 9 września 1998 r. zamieszkiwała [...] przy ul. [...]. nie zaś w lokalu przy ul. [...].
Postanowieniem z dnia 27 października 1999 r. Prokuratura Rejonowa umorzyła dochodzenie w sprawie doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w wysokości 742, 86 zł przez R. K.
Prokuratura w postępowaniu przygotowawczym ustaliła, iż R. K. w okresie od l stycznia 1998 r. do 9 września 1998 r. "faktycznie większość czasu spędziła w [...] przy ulicy [...] u córki (...)"
Burmistrz Miasta, decyzją z dnia 10 stycznia 2000 r., powołując się na przepisy art. 43 ust. 4 ustawy z 2.VI1.1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (jedn. tekst Dz. U. z 1998 r. Nr 120, poz. 787 ze zm.) oraz art. 104 k.p.a. zobowiązał R. K. do zwrotu nienależnie pobranego dodatku mieszkaniowego, w wysokości 2.265.32 zł, w terminie 30 dni, od dnia uprawomocnienia się decyzji.
W uzasadnieniu Organ I instancji stwierdził, iż skoro orzeczeniem Kolegium ds, Wykroczeń uznano R. K. winną tego, że w okresie od 1 stycznia 1997 r. do 9 września 1998 r. przebywała w [...] przy ul. [...] nie dopełniając ciążącego na niej obowiązku meldunkowego, to daje to podstawę do uznania, iż R. K. składając wnioski o przyznanie dodatków mieszkaniowych w styczniu i lipcu 1998 r. nie była osobą uprawnioną do składania wniosku o przyznanie dodatku mieszkaniowego.
Organ I instancji uznał również, iż przyznanie dodatków mieszkaniowych nastąpiło na podstawie fałszywych danych we wnioskach, a skoro tak, to zgodnie z art. 43 ust. 4 ustawy z 2.VII.1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (jedn. tekst Dz. U. z 1998 r. Nr 120, poz. 787 ze zm.) R. K. jest zobowiązana do zwrotu nienależnie pobranych kwot w podwójnej wysokości. Kwotę tą wyliczono w wysokości 2.265,32 zł.