Jeżeli z oceny oddziaływania na środowisko stacji bazowej telefonii komórkowej wynika, iż inwestycja ta zalicza się do inwestycji mogących pogorszyć stan środowiska dla których tworzy się obszar ograniczonego użytkowania co w konsekwencji prowadzi do zmiany sposobu zagospodarowania terenu, to - stosownie do art. 39 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./ - wymagane jest uzyskanie przez inwestora decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Beaty i Arkadiusza małżonkowie R. na decyzję Wojewody P. z dnia 16 września 1999 r. (...) w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej uchyla zaskarżoną decyzję i decyzję Prezydenta Miasta G. (...) z dnia 29 czerwca 1999 r. (...).
Zaskarżoną decyzją z dnia 16.09.1999 r. Wojewoda P. działając na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r., Kpa oraz art. 28 i art. 35 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, po rozpatrzeniu odwołania Alfonsa G. - Zakład Budowlany "H." z siedzibą w K. przy ul. Sz. 13, od decyzji Prezydenta Miasta G. (...) z dnia 29 czerwca 1999 r. o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu pozwolenia na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej "C." DCS 1800b obiekt nr F1-3062-GD1 K. 1 na budynku przy ul. S. 10 w G., utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.
Jak wynika z uzasadnienia inwestor wystąpił ponownie do organu I instancji z wnioskiem o udzielenie pozwolenia na budowę, który decyzją (...) z dnia 29 czerwca 1999 r. zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej "C." DCS 1800b obiekt nr F1-3062-GD1 K. 1 na budynku przy ul. S. 10 w G.
Od ww. decyzji odwołanie złożył Alfons G.
Rozpatrując przedmiotową sprawę w trybie odwoławczym, organ II instancji stwierdził, że w związku z dokonaniem rozbiórki elementów anteny ustały przyczyny uniemożliwiające uzyskanie przez inwestora decyzji o pozwoleniu na budowę. Dokonując analizy pod kątem merytorycznym stwierdzono, że dla przedmiotowej inwestycji wykonana została ocena oddziaływania inwestycji na środowisko opracowana przez mgr inż. Dagmarę A. Rzeczoznawcę Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa. Jak wynika z powyższej oceny Bazowa Stacja Telefonu Komórkowej zlokalizowana w G. przy ul. S. 10 nie stanowi zagrożenia dla ludności i środowiska i będzie spełniać wymagania zawarte w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 5 listopada 1980 r. w sprawie szczegółowych zasad ochrony przed elektromagnetycznym promieniowaniem niejonizującym szkodliwym dla ludzi i środowiska /Dz.U. 1980 nr 25 poz. 101/.
Inwestor przedłożył wszystkie wymagane uzgodnienia:
- decyzję Urzędu Wojewódzkiego w G. Wydziału Ochrony Środowiska (...) z dnia 16 listopada 1998 r.
- postanowienie Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w G. (...) z dnia 19 listopada 1998 r.
W aktach sprawy znajduje się także umowa najmu (...) przez co zostają spełnione warunki art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./.
Podkreślenia wymaga także fakt, że inwestycja polegająca na robotach budowlano-montażowych stacji bazowej telefonii komórkowej na istniejącym budynku nie wymaga ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu - art. 39 z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139/ - co zostało potwierdzone we wspólnym stanowisku Ministerstwa Gospodarki Przestrzennej, Budownictwa, Ministerstwa Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa oraz Głównego Urzędu Nadzoru Budowlanego z dnia 10 października 1996 r.
Ustosunkowując się do zarzutów podniesionych w odwołaniu stwierdzić należy, iż nie znajdują one potwierdzenia, gdyż teren objęty promieniowaniem niejonizującym wyższym od wartości 0,1 W/m[2] znajdujący się na wysokości w najniższym punkcie 15 nad poziomem terenu, obejmuje obszar w odległości maks. 31 m. Natomiast granica terenu inwestycji skarżącego znajduje się w odległości 32 m. Ponadto zgodnie miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego Miasta G.-G.-B., obowiązującym na przedmiotowym terenie, obowiązuje zakaz zabudowy do 10 M nad poziomem terenu.