Sprawa ze skargi na decyzję Wojewody G. w przedmiocie pozwolenia na budowę,
Tezy

Zezwolenie wojewódzkiego konserwatora zabytków wydawane na podstawie art. 27 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury i muzeach /Dz.U. nr 10 poz. 48 ze zm./ w zw. z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ powinno być wydane w formie decyzji administracyjnej w trybie odrębnego i samoistnego postępowania według przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego.

W zezwoleniu wojewódzki konserwator zabytków rozstrzyga co do istoty sprawę dopuszczalności podejmowania przez inwestora określonych w przepisie art. 27 ustawy o ochronie dóbr kultury i muzeach czynności odnoszących się do nieruchomości zabytkowej /zabytku/.

Obowiązek uzyskania takiego zezwolenia jest zaadresowany do inwestora i powinien zostać wykonany przed wystąpieniem o pozwolenie budowlane.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Janiny P. na decyzję Wojewody G. z dnia 15 października 1997 r. (...) w przedmiocie pozwolenia na budowę, uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą Prezydenta Miasta G. z dnia 9 września 1997 r. decyzję (...); (...).

Uzasadnienie strona 1/2

Janina P. wniosła skargę na decyzję Wojewody G. z dnia 15 października 1997 r. (...) utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta G. z dnia 9 września 1997 r. (...), którą na podstawie art. 28 ust. 1, art. 32 ust. 4 i art. 34 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./oraz art. 104 Kpa zatwierdzono projekt budowlany i udzielono Ryszardowi P. pozwolenia na budowę basenu przy budynku mieszkalnym, na działce położonej w G. przy (...).

Organy obu instancji wydając decyzję o pozwoleniu na budowę wskazały, że projektowana inwestycja jest zgodna z ustaleniami obowiązującego planu zagospodarowania terenu oraz wymogami decyzji Prezydenta Miasta G. z dnia 13 listopada 1995 r., (...) o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu.

Wskazano, że projekt budowlany został wykonany przez osobę uprawnioną, zaś inwestor spełnił wymagania zawarte w przepisach art. 35 ust. 1 i 2 oraz art. 32 ust. 4 prawa budowlanego.

Zatem zgodnie z treścią art. 35 ust. 4, prawa budowlanego należało wydać decyzję o pozwoleniu na budowę. Strona skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji.

W uzasadnieniu wskazała na uchybienia natury proceduralnej, podkreślając naruszenie przepisu art. 79 par. 1 i 2 Kpa, polegające na pominięciu skarżącej przy przeprowadzeniu wizji lokalnej w dniu 3 kwietnia 1997 r. oraz nieprawidłowości związane z kolejną wizją lokalna wyznaczoną na dzień 30 października 1997 r.

Nadto wskazała na samowolne wykonywanie przez Ryszarda P. prac budowlanych, oraz podniosła brak wykonania specjalistycznych badań podłoża gruntowego terenu objętego inwestycją.

W odpowiedzi na skargę organ II instancji wniósł o jej oddalenie przywołując argumentację zbieżną z zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Nadto podkreślił, że pozwolenie na budowę zostało wydane zgodnie z decyzją ustalającą warunki zabudowy i zagospodarowania terenu, która była badana przez Naczelny Sąd Administracyjny co do zgodności z prawem i wyrokiem Sąd oddalił skargę.

Sąd administracyjny zważył, co następuje:

Rozpoznając skargę Naczelny Sąd Administracyjny nie jest związany granicami skargi /art. 51 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym/. Oznacza to, że skarga może być uwzględniona nawet wówczas, gdy jej zarzuty nie są trafne lecz zachodzi inna - w skardze nie powołana - okoliczność uzasadniająca w myśl art. 22 ust. 2 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym uwzględnienie skargi.

Wskazać należy na uchybienie, którego dopuściły się orzekające w sprawie organy obu instancji, w skardze nie podniesione lecz prowadzące do jej uwzględnienia. Z akt sprawy wynika, że zamierzona inwestycja znajduje się na obszarze K.-G., który stanowi zespół urbanistyczny wpisany do rejestru zabytków i objęty ochroną konserwatorską.

Art. 32 ust. 1 prawa budowlanego stanowi, że pozwolenie na budowę obiektu budowlanego może być wydane po uprzednim uzyskaniu przez inwestora wymaganych przepisami szczególnymi uzgodnień, pozwoleń lub opinii innych organów.

Takim przepisem szczególnym jest przepis art. 27 ustawy o ochronie dóbr kultury i muzeach z dnia 15 lutego 1962 r. /Dz.U. nr 10 poz. 48 ze zm./, który dla wszelkich inwestycji budowlanych na terenie objętym ochroną konserwatorską bądź w obiekcie zabytkowym wymaga zezwolenia właściwego wojewódzkiego konserwatora zabytków.

Strona 1/2