Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Jędrkowiak, Sędziowie Sędzia WSA Dorota Jadwiszczok, Sędzia NSA Krzysztof Ziółkowski (spr.), Protokolant Agnieszka Lewandowska, po rozpoznaniu w dniu 26 października 2005r. na rozprawie sprawy ze skargi T. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 2 stycznia 2003r., nr [...] w przedmiocie zasiłku pielęgnacyjnego oddala skargę.
Decyzją z dnia 3 września 2002 r., [...], Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w C., na podstawie art. 15 ust. 3 ustawy z dnia 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach rodzinnych, pielęgnacyjnych i wychowawczych, przyznał T. G. prawo do zasiłku pielęgnacyjnego w wysokości 136,04 zł miesięcznie od dnia 1 lipca 2002 r. na stałe. W uzasadnieniu organ wskazał, że wnioskodawca spełnia warunki do uzyskania prawa do zasiłku pielęgnacyjnego.
W odwołaniu od powyższej decyzji skarżący T. G. wskazał, iż na mocy decyzji nr 3/2003 od dnia 1 stycznia 2002 r. otrzymał prawo do renty socjalnej na stałe. W momencie składania wniosku o rentę socjalną skarżący nie był świadom tego, że w razie przyznania renty socjalnej przysługuje mu również prawo do zasiłku pielęgnacyjnego. Wobec tego wniosek o przyznanie zasiłku pielęgnacyjnego skarżący złożył dopiero w sierpniu. W związku z powyższym kwestionuje przyznanie mu prawa do zasiłku od miesiąca lipca 2002 r., bowiem uważa, że winien mieć przyznany ten zasiłek od tego samego momentu co rentę socjalną. Zaistniałej nieprawidłowości, w ocenie skarżącego, zawinił Kierownik Ośrodka w C., który powinien był przyznając rentę socjalną poinformować skarżącego o możliwości ubiegania się o zasiłek pielęgnacyjny.
Rozpoznając odwołanie decyzją z dnia 2 stycznia 2003 r., sygn. akt [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze, działając w oparciu o art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymało zaskarżoną decyzję w mocy. Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie organ odwoławczy podzielił stanowisko organu pierwszej instancji uznając, iż brak jest podstaw faktycznych i prawnych do przyznania skarżącemu prawa do zasiłku pielęgnacyjnego od stycznia 2002 r. Skarżący złożył bowiem wniosek o wskazane świadczenie w sierpniu, a przepis art. 28 ustawy o zasiłkach rodzinnych, pielęgnacyjnych i wychowawczych uprawnia do przyznania zasiłku poczynając od miesiąca, w którym powstało prawo, jednak za okres nie dłuższy niż jeden miesiąc wstecz od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek. Odnosząc się do zarzutów odwołania organ odwoławczy wskazał, że nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, że skarżący nie był zorientowany o przysługującym mu prawie ubiegania się o zasiłek pielęgnacyjny w dacie składania wniosku o rentę socjalną i nie został poinformowany o tym przez pracownika socjalnego Ośrodka Pomocy Społecznej. Przepisy przewidują tylko przyznanie zasiłku pielęgnacyjnego na wniosek zainteresowanego i nawet niezawinione nie złożenie wniosku w stosownym czasie nie uprawnia do otrzymania zasiłku.
W skardze na powyższą decyzję skarżący zakwestionował ponownie przyznanie mu zasiłku pielęgnacyjnego od miesiąca lipca 2002 r., a nie od stycznia 2002 r. Stwierdził, iż zaskarżona decyzja jest błędna i spowodowana nieznajomością prawa u urzędników organów administracji publicznej.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie podtrzymując argumenty przywołane w zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 97 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów powszechnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1271 ze zm.) sprawy, w których skargi zostały wniesione do Naczelnego Sądu Administracyjnego przed dniem 1 stycznia 2004r. i postępowanie nie zostało zakończone, podlegają rozpoznaniu przez właściwe wojewódzkie sądy administracyjne na podstawie przepisów ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).