Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Jędrkowiak Sędziowie Sędzia WSA Mariola Jaroszewska (spr.) Sędzia WSA Janina Guść Protokolant Katarzyna Gross po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2006 r. na rozprawie sprawy ze skargi S. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 29 marca 2004 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności w sprawie udzielenia pomocy w postaci bezpłatnych świadczeń leczniczych uchyla zaskarżoną decyzję.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 1 marca 2004r. podjętą na podstawie art. 157 § 1 i 2 oraz art. 158 kpa, odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji z dnia Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w sprawie pomocy w postaci bezpłatnych świadczeń leczniczych.
Organ ustalił, że w dniu 18 marca 1997r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję własną z dnia 12 lutego 1997r., w której odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej z dnia 26 maja 1993r. w sprawie udzielenia pomocy w postaci bezpłatnych świadczeń leczniczych. Wnioskiem z dnia 28 czerwca 2003r. S. B. wystąpił o stwierdzenie nieważności decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 18 marca 1997r. Nr [...] na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 kpa, twierdząc, iż decyzja Kierownika MOPS wydana została bez podstawy prawnej i oparta została na niewłaściwej interpretacji pojęcia "wywiad środowiskowy".
Badając, czy występuje przesłanka nieważności określona wymienionym przepisem, to jest czy decyzja Kierownika MOPS wydana została bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa, Samorządowe Kolegium Odwoławcze stwierdziło, że decyzja SKO z dnia 18 marca 1997r. podjęta została w związku z wnioskiem strony, na podstawie art. 157 § 1 i 2 oraz art. 158 kpa wobec została wydana na podstawie prawnej, strona natomiast nie wykazała we wniosku rażącego naruszenia prawa. Postępowanie zakończone wymienioną decyzją nie toczyło się w trybie odwoławczym dotyczącym odmowy przyznania bezpłatnych świadczeń leczniczych, lecz w trybie nadzwyczajnym, o stwierdzenie nieważności decyzji organu I instancji. Z wniosku strony wynika, iż domaga się ona wzruszenia decyzji z dnia 25 czerwca 1993r., co nie jest możliwe w niniejszym postępowaniu, bowiem sprawa ta została rozstrzygnięta decyzją SKO z 18 marca 1997r. Skarga S. B. na tę ostatnią wymienioną decyzję SKO była rozpoznawana przez Naczelny Sąd Administracyjny, który wyrokiem z dnia 7 maja 1998r. w sprawie sygn. akt II S.A./Gd 419/97 skargę oddalił.
Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy złożył do Samorządowego Kolegium Odwoławczego S. B., twierdząc nadal, że decyzja Kierownika MOPS z 26 maja 1993r. wydana została bez podstawy prawnej i dotknięta jest wadą nieważności. Zdaniem skarżącego wada ta przenosi się na wszystkie decyzje Kolegium wydane w sprawie.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze zaskarżoną decyzją z dnia 29 marca 2004r. działając na podstawie art. 127 § 3 i 4 k.p.a. utrzymało w mocy opisaną wyżej decyzję własną z dnia 1 marca 2004r.
Organ po ponownym rozpatrzenie sprawy podtrzymał stanowisko co do tego, że w niniejszym postępowaniu nie może doprowadzić do wzruszenia decyzji Kierownika MOPS z dnia 26 maja 1993r.
Skargę na powyższą decyzje do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku wniósł S. B., domagając się stwierdzenia jej nieważności.
Skarżący wskazuje ponownie na wady decyzji Kierownika MOPS z 26 maja 1993r., wydanej jego zdaniem z rażącym naruszeniem art. 43 ust. 3 ustawy z dnia 29 listopada 1990r. o pomocy społecznej.