Zmiana sposobu zagospodarowania terenu, o którym mowa w art. 39 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./, to zmiana polegająca na zmianie funkcji danego terenu.
Zmianą sposobu zagospodarowania terenu w rozumieniu tego przepisu będzie zatem m.in. zmiana polegająca na tym, że zamiast obiektu przeznaczonego na mieszkanie powstanie w tym samym miejscu obiekt przeznaczony na inny rodzaj działalności.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Józefa i Ludgardy D. na decyzję Wojewody P. z dnia 6 grudnia 1999 r. (...) w przedmiocie pozwolenia na budowę - uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Prezydenta Miasta S. z dnia 28 października 1999 r. (...), (...).
Skarżący Józef i Ludgarda D. wnieśli skargę na decyzję Wojewody P. z dnia 6 grudnia 1999 r. (...), którą utrzymano w mocy decyzję Prezydenta Miasta S. z dnia 28 października 1999 r. (...) o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu Markowi O. pozwolenia na przebudowę lokalu nr 1 w budynku przy ul. W.-P. 19 w S. na salon gier oraz pomieszczenia gospodarczego usytuowanego w bramie tego budynku na klatkę schodową prowadzącą do tego salonu gier.
Z akt administracyjnych wynika, że zaskarżona decyzja oraz poprzedzająca ją decyzja organu pierwszej instancji zapadły w następujących okolicznościach faktycznych:
W dniu 10 sierpnia 1999 r. Marek O. złożył wniosek o udzielenie pozwolenia na przebudowę lokalu mieszkalnego w budynku przy ul. W.-P. 19 w S. na salon gier. Do wniosku, poza projektem budowlanym, dołączył dowody mające stwierdzać jego prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, w postaci aktu notarialnego z dnia 15 marca 1996 r. zawierającego umowę sprzedaży lokalu nr 1 w budynku przy ul. W.-P. 19 w S. oraz jego i przedstawiciela Gminy Miasta S. oświadczenie z dnia 16 kwietnia 1999 r. zawarte w formie aktu notarialnego o zmianie umowy sprzedaży lokalu nr 1, z którego wynika, że do tego lokalu należą także m.in. pomieszczenia gospodarcze usytuowane w bramie budynku przy ul. W.-P. 19.
Na skutek wskazanego wniosku Prezydent Miasta S. decyzją z dnia 6 września 1999 r. zatwierdził projekt budowlany i udzielił Markowi O. pozwolenia na przebudowę lokalu nr 1 na salon gier.
Odwołanie od tej decyzji wnieśli skarżący, którzy są współwłaścicielami lokalu znajdującego się w budynku przy ul. W.-P. 19. W odwołaniu zakwestionowali przede wszystkim zgodność z prawem nabycia przez Marka O. pomieszczeń w bramie budynku.
Rozpoznając odwołanie skarżących Wojewoda P. decyzją z dnia 6 października 1999 r. uchylił decyzję organu pierwszej instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia. W uzasadnieniu swej decyzji organ odwoławczy wskazał, że do wniosku o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę inwestor nie dołączył decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Ponadto, zdaniem tego organu, wyjaśnienia wymagał sposób zbycia na rzecz inwestora części bramy w budynku.
Rozpatrując ponownie sprawę Prezydent Miasta S. podjął decyzję z dnia 28 października 1999 r. Uzasadniając decyzję organ pierwszej instancji wskazał na pismo Naczelnika Wydziału Urbanistyki i Architektury Urzędu Miejskiego w S. z dnia 22 października 1999 r., w którym stwierdzono, że tego typu prace budowlane nie wymagają wydania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Ponadto powołując się na pismo Komendanta Miejskiej Straży Pożarnej w S. z dnia 20 października 1999 r. stwierdzono, że dla takich budynków jak przy ul. W.-P. 19 nie jest wymagany przejazd pożarowy na dziedziniec. Wskazano też, że inwestor przedłożył uchwałę Zarządu Wspólnoty Mieszkaniowej budynku przy ul. W.-P. 19 zawierającą zgodę właścicieli lokali na zmianę przeznaczenia lokalu nr 1 na lokal użytkowy i jego przebudowę oraz uchwałę właścicieli lokali w tym budynku, którą z nieruchomości wspólnej wyłącza się pomieszczenia przynależne do lokali, dokonując jednocześnie zmian powierzchni użytkowej lokali nr 1 i 2 oraz wielkość udziałów ich właścicieli. Wyjaśniając posiadanie przez inwestora uprawnienia do dysponowania nieruchomością na cele budowlane wskazano na dołączone do wniosku o wydanie pozwolenia na budowę akty notarialne oraz uchwałę wspólnoty zezwalającą na zmianę przeznaczenia lokalu nr 1 na salon gier i jego przebudowę. Organ wywodził przy tym, powołując się na orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego, że nie jest uprawniony do oceny zgodności uchwały właścicieli lokali z prawem. W końcu organ stwierdził, że skoro inwestor spełnił wymagane prawem warunki, to nie mógł odmówić wydania decyzji o pozwoleniu na budowę.