W IMIENIU RZECZYSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 3 czerwca 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jacek Hyla (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Jan Jędrkowiak Sędzia WSA Janina Guść Protokolant: Katarzyna Gross po rozpoznaniu w dniu 3 czerwca 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi G. i W. S. na decyzję Wojewody z dnia 17 sierpnia 2001 r., nr [...] w przedmiocie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości oddala skargę.
Decyzją z dnia 17 sierpnia 2001 r., nr [...], Wojewoda, na podstawie przepisów art. 136 ust. 3 i art. 137 ustawy z dnia 21 stycznia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r., nr 46, poz. 543 ze zm.) oraz art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a., po rozpatrzeniu odwołania skarżących G. i W. S., utrzymał w mocy decyzję Starosty z dnia 12 lipca 2001 r. nr [...] orzekającą o odmowie zwrotu na ich rzecz wywłaszczonej części nieruchomości o pow. 9,24 ha położonej w K., gmina.
W uzasadnieniu Wojewoda wskazał, iż w przedmiotowej sprawie bezspornym jest, iż dokonano wywłaszczenia nieruchomości o pow. 2,0480 ha pod budowę autostrady oraz gruntów rolnych o pow. 9,24 ha jako nienadających się według właścicieli do racjonalnego wykorzystania na dotychczasowe cele. Cel, na który wywłaszczono pierwszą nieruchomość został zrealizowany, a zatem ta część nieruchomości nie podlega dyspozycji art. 136 ustawy o gospodarce nieruchomościami z dnia 21 stycznia 1997 r. Organ stanął na stanowisku, iż pozostała część nieruchomości wywłaszczonej na wniosek Państwa S. również nie podlega zwrotowi, albowiem po pierwsze nie ustalono nigdy wobec wskazanej nieruchomości celu jej wywłaszczenia, a zatem niemożliwym jest obecnie ustalenie, czy cel został zrealizowany, a tym samym ustalenie podstawowego warunku decydującego o zwrocie wywłaszczonej nieruchomości. Organ II instancji wskazał, iż jedynie zwrot całości lub części nieruchomości o pow. 2,048 ha uzasadniałby zwrot pozostałej części nieruchomości o pow. 9,24 ha przejętej jako nie nadającej się do racjonalnego rolniczego wykorzystania. Nadto, odnosząc się do zarzutów skarżących organ wskazał na prawidłowość i legalność postępowania z wywłaszczonymi nieruchomościami przez Skarb Państwa, który jako nowy właściciel miał wszelkie prawa do swobodnego dysponowania swoją własnością.
Skargę na powyższą decyzję wnieśli G. i W. S. wnosząc o stwierdzenie jej nieważności oraz nieważności decyzji ją poprzedzającej. Zaskarżonej decyzji zarzucili naruszenie przepisów postępowania administracyjnego w postaci art. 7, art. 10, art. 75 oraz art. 77 K.p.a., które miało wpływ na rozstrzygnięcie w sprawie oraz rażące naruszenie prawa materialnego poprzez wydanie decyzji sprzecznej z treścią art. 136 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. W uzasadnieniu skarżący podkreślili przede wszystkim, że w odniesieniu do nieruchomości o pow. 9,24 ha cel jej wywłaszczenia był zgodny z planem zagospodarowania przestrzennego gminy. Zdaniem skarżących cel ten wynikał bezpośrednio z decyzji wywłaszczeniowej oraz z dokumentów wyceny składników gospodarstwa rolnego. Nadto, z dniem 21 grudnia 2000 r. upłynęło 7 lat od dnia, w którym decyzja uwłaszczeniowa stała się ostateczna, a nie rozpoczęto realizacji celu wywłaszczenia w rozumieniu art. 6 ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa. Tym samym spełniony został warunek określony w art. 137 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, dopuszczający zwrot wywłaszczonej nieruchomości poprzednim właścicielom, jeżeli stała się zbędna na cel określony w decyzji wywłaszczeniowej.