Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz Sędziowie: Sędzia WSA Jolanta Górska Sędzia WSA Janina Guść (spr.) Protokolant: Starszy Sekretarz Sądowy Agnieszka Szczepkowska po rozpoznaniu w dniu 1 sierpnia 2012 r. na rozprawie sprawy ze skargi A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 17 kwietnia 2012 r., nr [...] w przedmiocie zmiany decyzji w sprawie pozwolenia na użytkowanie obiektu 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 14 marca 2012 r., nr [...], 2. zasądza od Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Pismem z dnia 2 września 2010 r. "A" Spółka z o.o. z siedzibą w W. zwróciła się do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego o zmianę, na postawie art. 155 k.p.a., decyzji Prezydenta Miasta z dnia 17 listopada 1998 r. nr [...], udzielającej "B" Spółka z o.o. pozwolenia na użytkowanie centrum handlowo-usługowego wraz z infrastrukturą techniczną służącą obsłudze obiektu na terenie nieruchomości w G.-W. przy ul. [...], [...], poprzez usunięcie z osnowy tej decyzji zdania drugiego o treści: "Uwaga: Układ powiązań komunikacyjnych w rejonie Węzła W., określony jako Wariant [...] należy zrealizować w terminie 24 miesięcy od dnia wydania niniejszej decyzji, tj. do dnia 17.11.2000 r." Wnioskująca wyjaśniła, że zobowiązanie adresata decyzji do realizacji układu powiązań komunikacyjnych stało się bezprzedmiotowe, albowiem stosownie do treści § 5 porozumienia z dnia 29 maja 2003 r. nr [...], zawartego pomiędzy Gminą Miasta G. a spółkami "A" oraz "C" S.A., Miasto G. uznało decyzję za bezwarunkową a wynikło to z okoliczności, że układ powiązań komunikacyjnych, określony jako Wariant [...], do którego "B" była zobowiązana, nie mógł zostać zrealizowany w całości wobec braku pozytywnej decyzji Gminy Miasta G. ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji.
Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego, decyzją z dnia 8 kwietnia 2011 r. nr [...], odmówił zmiany decyzji Prezydenta Miasta z dnia 17 listopada 1998 r. nr [...]. Jednakże, Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego, decyzją z dnia 24 maja 2011 r. nr [...], uchylił decyzję organu I instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia. Organ odwoławczy stwierdził, że postępowanie przed organem I instancji zostało przeprowadzone z rażącym naruszeniem art. 10 § 1 k.p.a., ponieważ nie dopuszczono wszystkich stron do udziału w postępowaniu.
Po ponownym przeprowadzeniu postępowania, Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego, decyzją z dnia 14 marca 2012 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 104 i art. 155 k.p.a., odmówił zmiany decyzji Prezydenta Miasta z dnia 17 listopada 1998 r. nr [...].
W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że decyzja Prezydenta Miasta z dnia 17 listopada 1998 r. wydana została na podstawie art. 55 ust. 1 i art. 59 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. ustawy Prawo budowlane (Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm.). W aktach archiwalnych organu architektoniczno-budowlanego tj. Wydziału Urbanistyki, Architektury i Ochrony Zabytków Urzędu Miejskiego, brak jest wniosku o zmianę terminu wykonania nałożonego w decyzji warunku i brak też jest informacji o wykonaniu tego warunku. Zgodnie z ustawą z dnia 27 marca 2003 r. o zmianie ustawy Prawo budowlane oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. nr 80 z 2003 r. poz. 718) kompetencje art. 55 i 59 ustawy Prawo budowlane zostały przekazane w dniu 7 lipca 2003 r. do organu nadzoru budowlanego.
W ocenie organu I instancji, wniosek o zmianę decyzji Prezydenta Miasta z dnia 17 listopada 1998 r., w trybie art. 155 k.p.a., jest bezzasadny. Organ I instancji doszedł bowiem do przekonania, że strona nie wykazała aby za zmianą decyzji przemawiał słuszny interes strony czy też interes społeczny. Wręcz przeciwnie, żądany zakres zmiany tj. uchylenie obowiązku wprowadzenia określonych rozwiązań komunikacyjnych jest jednoznacznie niekorzystny z punktu widzenia interesu społecznego. Inwestycja, której dotyczy analizowana decyzja znajduje się w miejscu, w którym występują poważne problemy komunikacyjne. W tej sytuacji uchylanie obowiązków nałożonych w celu poprawienia tej sytuacji nie może zostać uznane za pozostające w zgodzie interesem społecznym. Interes społeczny sprzeciwia się zmianie analizowanej decyzji i z tego względu, że termin wykonania określonego w decyzji obowiązku już upłynął. Nie sposób zaś uznać żeby pozostawała w zgodzie z interesem społecznym taka zmiana decyzji, która ma sankcjonować zaniechania strony w zakresie nałożonych na nią obowiązków. Z powyższych względów organ odstąpił od pozyskiwania zgody stron na zmianę decyzji. Zdaniem organu, nawet ewentualne wyrażenie zgody przez wszystkie strony postępowania w sytuacji, gdy za zmianą decyzji nie przemawia ani słuszny interes strony, ani też interes społeczny, byłoby bezprzedmiotowe .