Organ II instancji powołując się na przepis art. 64 kpa wskazał przypadki, w których dopuszczalne jest pozostawienie wniosku bez rozpoznania, które jednakże nie miały miejsca w rozpoznawanej sprawie. Nadto organ II instancji podkreślił, że pozostawienie wniosku bez rozpoznania nie może być utożsamiane z wycofaniem wniosku. Organ I instancji nie wydał decyzji o umorzeniu postępowania wszczętego wnioskiem z dnia 4 września 2007r. W konsekwencji powyższego organ II instancji ustalił, że w dalszym ciągu pozostaje do rozpatrzenia wniosek strony o przyznanie zaliczki alimentacyjnej na okres zasiłkowy 2007/2008.
W skardze na powyższą decyzję wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego J. S. wniósł o jej uchylenie.
W uzasadnieniu skargi skarżący ponownie powołał się na okoliczności dotyczące podpisania zgody na pozostawienie wniosku o przyznanie zaliczki alimentacyjnej bez rozpoznania - po wezwaniu do Urzędu Miasta skarżący został poinformowany o braku uprawnień do tej zaliczki na tej podstawie, że zawarł związek małżeński.
Skarżący podał, że "w dniu 7 sierpnia 2008r. złożył skargę w Urzędzie Miasta odnośnie zaległej zaliczki, lecz niestety otrzymał decyzję odmowną , ponieważ nie posiada decyzji odmownej na piśmie sprzed roku".
Skarżący podał, że czuje się poszkodowany, albowiem przysługiwało mu prawo do zaliczki alimentacyjnej.
Na rozprawie przed Sądem w dniu 6 sierpnia swój udział w sprawie zgłosiła Prokurator Prokuratury Apelacyjnej B. K. Prokurator wniosła o oddalenie skargi wskazując, że skarżący wybrał niewłaściwą drogę dla rozpoznania swojego wniosku, co jednak nie oznacza, że organy prowadziły postępowanie prawidłowo.
W odpowiedzi na powyższą skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie podtrzymując swoje stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 1 § 2 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości m.in. przez kontrolę działalności administracji publicznej, sprawowaną pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.
Zgodnie z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Taka okoliczność zaistniała w niniejszej sprawie, albowiem skarga wniesiona w sprawie podlegała uwzględnieniu z innej przyczyny niż zawarta w skardze.
W pierwszej kolejności wskazać jednak należy, że prawidłowe są ustalenia organów obu instancji, iż wznowienie postępowania dopuszczalne jest w sprawie zakończonej decyzją ostateczną / art. 145 §1 kpa/. Powyższa zasada dotyczy również przesłanki wznowienia określonej w art. 145a § 1 kpa , który stanowi, że można żądać wznowienia postępowania również w przypadku, gdy Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności aktu normatywnego z Konstytucją, umową międzynarodową lub ustawą, na podstawie którego została wydana decyzja. Zgodnie z przepisem art. 145 § 2 kpa w powyższej sytuacji skargę o wznowienie wnosi się w terminie jednego miesiąca od dnia wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego.