Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tamara Dziełakowska Sędziowie: Sędzia WSA Wanda Antończyk Sędzia WSA Mariola Jaroszewska (spr.) Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Małgorzata Kuba po rozpoznaniu w Gdańsku na rozprawie w dniu 20 listopada 2013 r. sprawy ze skargi J. P. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 12 kwietnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji w sprawie świadczenia pieniężnego z tytułu pracy przymusowej oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z dnia 12 kwietnia 2013 r. Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych utrzymał mocy własną decyzję z dnia 16 stycznia 2013 r., którą działając na podstawie art. 154 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267), zwanej dalej k.p.a., odmówił uchylenia decyzji z dnia 23 lutego 2012 r. i poprzedzającej ją decyzji z 31 października 2011 r. odmawiającej przyznania J. P. uprawnienia do świadczenia przysługującego osobom represjonowanym przez III Rzeszę.
Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją z dnia 31 października 2011 r. oraz decyzją wydaną po ponownym rozpatrzeniu sprawy w dniu 23 lutego 2013 r. orzekł, że w przypadku J. P. nie został spełniony warunek deportacji do pracy przymusowej zawarty w art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz. U. nr 87, poz. 395, ze zm.) zwanej dalej ustawą. Skargę strony na tę decyzję oddalił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku prawomocnym wyrokiem z dnia 18 lipca 2012 r., w sprawie o sygnaturze akt II SA/Gd 253/12.
Następnie J. P. złożyła do Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych wniosek o zmianę lub uchylenie decyzji o odmowie przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego, powołując się na art. 154 k.p.a.
Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją z dnia 16 stycznia 2013 r., działając na podstawie art. 154 k.p.a. odmówił uchylenia decyzji z dnia 23 lutego 2012 r. i poprzedzającej ją decyzji z 31 października 2011 r. Organ wskazał, że decyzje te były poddane kontroli Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, który oddalił wniesioną na nie skargę. Będąc związanym powyższym wyrokiem, Kierownik Urzędu nie doszukał się okoliczności umożliwiających uchylenie decyzji z uwagi na słuszny interes strony lub interes społeczny.
We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy strona skarżąca zarzuciła organowi administracji naruszenie przepisów ustawy o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich, a także pominięcie istotnych dowodów przemawiających za istnieniem przesłanek do przyznania świadczenia. Strona stwierdziła ponadto, że w podobnych sprawach deportowanym do pracy przymusowej przyznawano uprawnienia do przedmiotowych świadczeń.
Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją z dnia 12 kwietnia 2013 r. utrzymał w mocy własną decyzję z dnia 16 stycznia 2013 r. Organ stwierdził, że postępowanie prowadzone w oparciu o art. 154 k.p.a. nie ma na celu merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy, lecz ocenę wydanej uprzednio decyzji pod względem kryteriów przewidzianych tym przepisem - interesu społecznego lub słusznego interesu strony. Stwierdził przy tym, że w świetle art. 154 k.p.a. za słuszny interes strony nie można uznać jej dążenia do innej oceny przez organ tego samego stanu faktycznego sprawy, który był już przedmiotem rozpoznania przez ten organ w postępowaniu zakończonym ostateczną decyzją. Tymczasem ocena dowodów przedstawionych przez stronę na okoliczność wykazania istnienia przesłanek decydujących o przyznaniu uprawnienia do świadczenia pieniężnego przeprowadzona została w trakcie postępowania zakończonego ostateczną decyzją Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 23 lutego 2012 r. Kierownik Urzędu rozpoznając sprawę w trybie zwyczajnym ustalił, że strona nie podlegała represjom, o których mowa w art. 2 pkt 2 ustawy. W toku postępowania o uchylenie lub zmianę decyzji pełnomocnik strony nie wskazał nowych okoliczności. Organ podkreślił przy tym, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 23 lutego 2012 r. uznał, że decyzja Kierownika Urzędu o odmowie przyznania stronie uprawnienia do świadczenia pieniężnego była zgodna z prawem. Zmiana oceny prawnej tych decyzji nie jest zatem możliwa.