Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wanda Antończyk (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Dorota Jadwiszczok Sędzia NSA Jan Jędrkowiak Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Diana Wojtowicz po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2011 r. na rozprawie sprawy ze skargi B. P. i A. S. - P. na decyzję Wojewody z dnia 2 czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę 1. oddala skargę, 2. oddala wniosek L. W. o zasądzenie kosztów postępowania.
A. S. P. i B. P. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na decyzję Wojewody z dnia 2 czerwca 2010r. nr [...].
Zaskarżoną decyzją Wojewoda, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia 4 lutego 2010r. nr [...], o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu L. W. pozwolenia na budowę dot. przebudowy i rozbudowy od frontu i zaplecza segmentu mieszkalnego w zabudowie szeregowej przy ul. D. w G.-W.( dz. nr [...], Obr.[...])
Decyzję wydano w następującym stanie faktycznym:
W dniu 7 lipca 2009r. do Prezydenta Miasta wpłynął wniosek L. W. o zatwierdzenie projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na rozbudowę i przebudowę budynku jednorodzinnego w zabudowie szeregowej przy u. D. 57 w G., dz. nr [...]. Decyzją z dnia 9 września 2009r. Prezydent Miasta zatwierdził projekt budowlany i udzielił L. W. pozwolenia na budowę zgodnie z jego wnioskiem. Na skutek odwołania od powyższej decyzji wniesionej przez skarżących Wojewoda decyzją z dnia 11 grudnia 2009r. uchylił decyzję Prezydenta Miasta z dnia 9 września 2009r. i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia, wskazując w szczególności, że organ I instancji nie ustalił czy zostały spełnione wszystkie wymagania zawarte w decyzji o warunkach zabudowy.
Ponownie rozpoznając sprawę organ I instancji postanowieniem z dnia 15 stycznia 2010r. nałożył na inwestora obowiązek uzupełnienia w wyznaczonym terminie przedłożonej dokumentacji poprzez przedstawienie elewacji w układzie z zabudową na sąsiednich działkach z pokazaniem całych budynków sąsiednich oraz zachowanie max wysokości zabudowy jak dla segmentu 59. Po uzupełnieniu braków Prezydent Miasta ww. decyzją z dnia 4 lutego 2010r. zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę.
W uzasadnieniu decyzji organ podał, że inwestor złożył uzupełniony i poprawiony wniosek o pozwolenie na budowę, do którego załączył oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane oraz decyzję o warunkach zabudowy. Do przedłożonego projektu uwagi wnieśli A. S. - P. oraz B. P., właściciele sąsiedniej działki przy ul. D. 55, kwestionując zakres rozbudowy budynku od zaplecza.
Organ I instancji wskazał, że stosownie do wymogów przepisu art. 35 ust. 1 Prawa budowlanego sprawdził zgodność projektu z decyzja o warunkach zabudowy z dnia 16 marca 2009r., zgodność projektu zagospodarowania terenu z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi, kompletność projektu i posiadanie wymaganych opinii, uzgodnień i pozwoleń i sprawdzeń oraz informacji dotyczącej bezpieczeństwa i ochrony zdrowia. Ustalił, że projekt został wykonany przez osobę posiadająca wymagane uprawnienia i legitymującą się zaświadczeniem o wpisie na listę członków właściwej izby samorządu zawodowego. Przedstawiony do zatwierdzenia projekt spełnia wymogi przepisu § 12 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Za niezasadny organ uznał zarzut braku zgodności projektu z ww. rozporządzeniem, gdyż zarzuty oparte są na nowej regulacji zawartej ww. rozporządzeniu obowiązującej od 8 lipca 2009r., w sytuacji gdy wniosek o udzielenie pozwolenia na budowę został złożony w dniu 7 lipca 2009r. Organ I instancji wskazał również, że autor projektu wykazał, przedstawiając stosowną analizę, że spełnione zostały warunki wynikające z § 13 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia dot. przesłaniania, przy jednoczesnym spełnieniu wymogów § 60 dot. zacieniania. W ocenie organu zostały również spełnione warunki wynikające z pkt 3 decyzji o warunkach zabudowy. Wnioskodawca uzupełnił projekt, przedstawiając elewację przedmiotowego segmentu po przebudowie w zestawieniu z sąsiadującymi segmentami. Z opracowania wynika, że geometria dachu rozbudowy nawiązuje do sąsiedniego segmentu nr 55, a wysokość jest taka jak sąsiadujących segmentów oraz całej pierzei. Pierwotny kształt analizowanego zespołu zabudowy został już w znacznym stopniu zmieniony poprzez różnego rodzaju rozbudowy poszczególnych segmentów zarówno frontu, jak i zaplecza. Rozbudowany został również segment nr 55, nie można zatem mówić o deprecjacji całego zespołu w przypadku wnioskowanej rozbudowy. Nie ma uzasadnienia zarzut dot. braku uzgodnienia inwestycji przez służby ochrony zabytków. Wymóg taki istniał w czasie obowiązywania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego W. D., w którym funkcjonowała strefa "A" ochrony konserwatorskiej. Wraz z wygaśnięciem planu w 2003r. taki obowiązek nie spoczywa na organie. Ponadto teren, na którym jest zlokalizowana planowana inwestycja, jak również sam obiekt, nie jest wpisany do rejestru zabytków. W związku z tym nie zachodzi obowiązek uzgadniania w myśl ustawy z dnia 23 lipca 2003r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. Organ wskazał, że zgodnie z art. 35 ust. 4 Prawa budowlanego, w razie spełnienia wymagań określonych w ust. 1 oraz art. 32 ust. 4, właściwy organ nie może odmówić wydania decyzji o pozwoleniu na budowę.