Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janina Guść (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Wanda Antończyk Sędzia WSA Dorota Jadwiszczok Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Anna Rusajczyk po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2013 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi M. Z. na uchwałę Rady Gminy Nr [...] z dnia 7 kwietnia 2008 r. w sprawie sprzedaży nieruchomości wchodzących w skład gminnego zasobu nieruchomości oraz skargi na bezczynność Wójta Gminy w przedmiocie podjęcia czynności nakazanych prawem polegających na odkupieniu od skarżącej udziału w nieruchomości albo wszczęciu postępowania wywłaszczeniowego oddala skargę.
M. Z., na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. nr 142, poz. 1591 ze zm.), wniosła skargę na uchwałę Rady Gminy P. Nr [...] z dnia 7 kwietnia 2008 r. w sprawie sprzedaży nieruchomości wchodzących w skład gminnego zasobu nieruchomości, przeznaczającej do sprzedaży w drodze przetargu m.in. działki oznaczone w ewidencji gruntów nr [...] i [...], błędnie określone przez organ, jako drogi wewnętrzne. Uchwale zarzucono niezgodność z przepisami prawa, w szczególności art. 1 i art. 2a ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz.U. z 2007 nr 19 poz. 115 ze zm.) i wniesiono o jej uchylenie. Nadto skarżąca na podstawie art. 101a pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym wniosła o nakazanie Wójtowi Gminy P. podjęcia czynności polegających na odkupieniu od skarżącej udziału ułamkowego 0,0259 w nieruchomościach stanowiących działki oznaczone w ewidencji gruntów nr [...] i [...] albo wszczęcia postępowania wywłaszczeniowego w celu przejęcia przez Gminę P. należącego do skarżącej prawa własności udziału w nieruchomościach.
W skardze wskazano, że uchwałą Nr [...] z dnia 25 maja 2007 r. Rada Gminy P. przyjęła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla obszaru położonego w obrębie ewidencyjnym P., w którym działkę o nr [...] oznaczono symbolem KDD oraz kolorem białym - droga dojazdowa publiczna, a działkę nr [...] oznaczono symbolem KDX oraz kolorem białym - droga publiczna ciągi piesze. Następnie uchwałą Nr [...] z dnia 7 kwietnia 2008 r. Rada Gminy P. wyraziła zgodę na sprzedaż działki nr [...] należącej do gminnego zasobu nieruchomości, przeznaczonej pod budownictwo jednorodzinne wraz z udziałami w działkach nr [...] i [...], zaznaczając, że obie te działki stanowią drogi wewnętrzne. W następstwie przeprowadzonego przez gminę przetargu, umową z dnia 12 września 2008 r. skarżąca kupiła od gminy działkę nr [...] wraz z udziałami ułamkowymi w działkach o przeznaczeniu drogowym o nr [...] i [...], które, według oświadczeń Wójta Gminy P., miały status dróg wewnętrznych.
Skarżąca zakwestionowała uchwałę w przedmiocie przeznaczenia m.in. działki nr [...] do sprzedaży, wskazując, że działki te stanowią drogi publiczne i nie powinny podlegać sprzedaży. Skarżąca stwierdziła, że Gmina przez cały czas wskazywała, że działki nr [...] i [...] są drogami wewnętrznymi, a co za tym idzie muszą być sprzedane potencjalnym kupującym wraz z kupowaną działką główną, czyli w przypadku skarżącej, z działką nr [...]. Tym samym wskutek wprowadzenia w błąd przez władze gminne, skarżąca dokonała zakupu zamiast działki przeznaczonej pod drogę wewnętrzną, zakupu udziału w działkach przeznaczonych, według planu miejscowego, pod drogi publiczne. Skarżąca stwierdziła, że Rada Gminy P. podejmując uchwałę o przeznaczeniu do sprzedaży działek drogowych przewidzianych w planie jako drogi publiczne dopuściła się naruszenia bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa w postaci art. 1 i art. 2a ustawy o drogach publicznych, albowiem nieruchomości te z mocy prawa są wyłączone spod obrotu powszechnego i nie mogą znajdować się w rękach osób prywatnych. Skarżąca powołała orzecznictwo sądowoadministracyjne dla potwierdzenia interesu prawnego uzasadniającego jej legitymację w przedmiotowej sprawie. Według skarżącej kwestionowana uchwała doprowadziła do istotnego ograniczenia jej w wykonywaniu uprawnień właścicielskich względem udziałów w działkach nr [...] i [...], albowiem nie może ich ani sprzedać, ani nic na nich wybudować.