Warunek wyposażenia lokalu, w którym spożywany ma być alkohol, w toaletę, udostępnianą konsumentom nieodpłatnie, z wejściem usytuowanym wewnątrz lokalu, jest zatem powiązany z zadaniami organów jednostek samorządu terytorialnego, wynikającymi z ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./. Z tego względu zastrzeżenie takiego warunku sprzedaży napojów alkoholowych nie wykracza poza ustawowe upoważnienie zawarte w art. 12 ust. 2 powołanej ustawy.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2001 r. na rozprawie sprawy ze skargi Józefa W., Lidii Ł.-W. oraz Katarzyny Ł. na uchwałę Rady Miasta U. z dnia 30 grudnia 1999 r., (...) w przedmiocie ustalenia zasad usytuowania na terenie Miasta U. miejsc sprzedaży napojów alkoholowych i warunków sprzedaży tych napojów oraz stałego zakazu sprzedaży i podawania napojów alkoholowych - oddala skargę.
Skarżący Józef W., Lidia Ł.-W. oraz Katarzyna Ł. wnieśli skargę na uchwałę Rady Miasta U. z dnia 30 grudnia 1999 r. (...) w przedmiocie ustalenia zasad usytuowania na terenie Miasta U. miejsc sprzedaży napojów alkoholowych i warunków sprzedaży tych napojów oraz stałego zakazu sprzedaży i podawania napojów alkoholowych, podnosząc zarzuty dotyczące par. 4, par. 6 i 7 tej uchwały.
W zaskarżonej uchwale, jako jej podstawę prawną powołano art. 12 ust. 2, 3 i 4 oraz art. 14 ust. 6 ustawy z dnia 26 października o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./. W jej par. 4 postanowiono, że warunkiem sprzedaży napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia na miejscu sprzedaży jest posiadanie przez zakład /punkt/ gastronomiczny własnej toalety, stosownie oznaczonej, udostępnianej nieodpłatnie konsumentom z wejściem wewnątrz zakładu /punktu/; w par. 6, że sprzedaż napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia na miejscu sprzedaży w zakładach /punktach/ gastronomicznych na terenie tak zwanej promenady nadmorskiej określonej w załączniku do uchwały może być prowadzona w godzinach 8,00 - 2,00; w par. 7, że zabrania się sprzedaży i podawania napojów alkoholowych na terenie plaż /z wyjątkiem obszaru określonego w załączniku do uchwały/, falochronów, targowisk, placów zabaw i parków określonych w załączniku do uchwały oraz, że zabrania się sprzedaży i podawania napojów alkoholowych w czasie trwania imprez organizowanych dla dzieci i młodzieży w kinie, domu kultury i na obiektach rekreacyjno-sportowych stanowiących własność Gminy Miejskiej U. określonych w załączniku do uchwały.
W skardze skarżący, powołując się na to, że prowadzą w U. działalność, która obejmuje m.in. sprzedaż i podawanie napojów alkoholowych, twierdzili, że zaskarżoną uchwałą naruszono ich interes prawny.
Twierdzili, że par. 7 tej uchwały jest sprzeczny z art. 1 ustawy z dnia 3 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ oraz art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Wywodzili w związku z tym, że z tego przepisu zaskarżonej uchwały wynika, iż na niektórych częściach plaży sprzedaż i podawanie napojów alkoholowych będzie dozwolone. Powołując się na bliżej nieokreśloną decyzję Zarządu Miasta i założenia Rady Miejskiej twierdzili, że na tych częściach plaży sprzedawanie i podawanie napojów alkoholowych będzie mogło odbywać się w namiotach "wielkich browarów", małe podmioty gospodarcze nie będą miały zaś do tego prawa. Zdaniem skarżących podzielenie plaży w U. na część, na której będzie dozwolona sprzedaż i podawanie napojów alkoholowych, oraz na część, gdzie działalność taka nie będzie dopuszczalna, jest też niezasadne z uwagi na to, że w bezpośrednim sąsiedztwie plaży ciągnie się promenada nadmorska, na której zlokalizowane są punkty gastronomiczne. W konsekwencji tego, właściciele zakładów usytuowanych na tej promenadzie w sąsiedztwie części plaży, na której będzie można podawać i sprzedawać napoje alkoholowe, stracą więcej niż właściciele zakładów usytuowanych w sąsiedztwie pozostałej części plaży. W ocenie skarżących takie zróżnicowanie plaży jest sprzeczne z art. 6 i art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 1 ustawy o prowadzeniu działalności gospodarczej. Skarżący powołali się przy tym na orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 czerwca 1992 r. wydane w sprawie SA/Po 147/91, w którym stwierdzono, że przepisy gminne nie mogą niweczyć wynikającego z ustawy o działalności gospodarczej prawa podejmowania i prowadzenia działalności gospodarczej z zachowaniem warunków określonych w odrębnych przepisach. Ponadto skarżący wskazali, iż z Gminnego programu profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych nie wynika, iż plaża jest miejscem, gdzie nie można podawać napojów alkoholowych.