Sprawa ze skargi na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia do rozbiórki obiektu budowlanego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mariola Jaroszewska Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz Asesor WSA Magdalena Dobek-Rak (spr.) po rozpoznaniu w Gdańsku w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 21 lutego 2018 r. sprawy ze skargi J. S. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 31 sierpnia 2017 r., nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia do rozbiórki obiektu budowlanego oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/9

J. S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 31 sierpnia 2017 r., którym uchylono w całości postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowalnego z dnia 8 lipca 2016 r. nakładające grzywnę w celu przymuszenia na E. S. i J. S., i nałożono grzywnę w celu przymuszenia w wysokości 10.000 zł na J. S.

Zaskarżone postanowienie podjęto w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

Decyzją z dnia 12 lipca 2010 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego nakazał E. i J. S. rozbiórkę wybudowanych w warunkach samowoli budowlanej, na działce nr [..], zlokalizowanej w R., gmina K., parterowego obiektu budowlanego nietrwale związanego z gruntem, pełniącego funkcję rekreacji indywidualnej, o wym. 12,91m na 7,05m + 2,39m na 2,06m, składającego się z dwóch domków letniskowych połączonych tarasem i dachem i pomieszczenia sanitarnego, studni kopanej z obudową z kręgów betonowych o śr. 1,20m, zbiornika na ścieki sanitarne, dwukomorowego z kręgów betonowych i zbiornika na wodę wraz z konstrukcją stalową i płytą betonową.

W trybie odwoławczym Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia 12 października 2010 r. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji, natomiast Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku prawomocnym wyrokiem z dnia 23 marca 2011 r., sygn. akt II SA/Gd 867/10, oddalił skargę E. i J. S. na decyzję organu drugiej instancji.

W związku z uchylaniem się strony zobowiązanej od wykonania orzeczonej rozbiórki Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego pismem z dnia 28 maja 2014 r. przesłał stronie upomnienie, które zostało doręczone w dniu 30 czerwca 2014 r.

Wobec niewykonania obowiązku rozbiórki organ pierwszej instancji w dniu 16 marca 2015 r. wystawił tytuł wykonawczy nr [..], który został doręczony stronie zobowiązanej w dniu 24 marca 2015 r.

Oględziny przeprowadzone przez organ pierwszej instancji w dniu 6 lipca 2016 r. potwierdziły, że nie wykonano obowiązku rozbiórki określonego w decyzji z dnia 12 lipca 2010 r.

Postanowieniem z dnia 8 lipca 2016 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego nałożył na E. S. i J.S. grzywnę w celu przymuszenia w wysokości 10.000 zł, wzywając do jej uiszczenia w terminie 14 dni od dnia otrzymania postanowienia oraz wzywając do wykonania obowiązku określonego w tytule wykonawczym, w terminie 14 dni od dnia otrzymania postanowienia.

Rozpoznając sprawę w postępowaniu odwoławczym Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego postanowieniem z dnia 7 września 2016 r. uchylił postanowienie organu pierwszej instancji w części dotyczącej terminu wykonania obowiązku oraz w części dotyczącej terminu uiszczenia nałożonej grzywny i ustalił nowy termin, tj. 14 dni od dnia otrzymania postanowienia, w pozostałej części utrzymując postanowienie organu pierwszej instancji w mocy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku prawomocnym wyrokiem z dnia 18 stycznia 2017 r., w sprawie o sygn. akt II SA/Gd 608/16, stwierdził nieważność postanowienia organu odwoławczego z dnia 7 września 2016 r. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że wniesione do organu odwoławczego zażalenie z dnia 20 lipca 2016 r. nie zostało podpisane ani przez strony, ani przez wskazanego w treści zażalenia pełnomocnika. Powyższa okoliczność uzasadniała stwierdzenie nieważności zaskarżonego postanowienia. Ponadto Sąd wskazał, że jedna ze stron zobowiązanych zmarła w trakcie prowadzonego postępowania odwoławczego, a w tym stanie rzeczy prowadzenie postępowania administracyjnego z udziałem osoby zmarłej i skierowanie do niej rozstrzygnięcia, rażąco narusza prawo w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.

Strona 1/9