Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jolanta Górska Sędziowie: Sędzia WSA Tamara Dziełakowska (spr.) Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz Protokolant Sekretarz Sądowy Małgorzata Kuba po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 stycznia 2009 r. sprawy ze skargi W. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 5 września 2008 r., nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Burmistrza Miasta nr [...] z dnia 16 czerwca 2008r.
Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, działając z upoważnienia Burmistrza Miasta, ponownie rozpoznając sprawę, decyzją z dnia 16 czerwca 2008 r., na podstawie art. 104 K.p.a. w związku z art. 2 ust. 1, art. 3 ust. 1 i 2, art. 8 ust. 1 i 3, art. 11 ust. 2, art. 38 ust. 1-5, art. 106 ust. 1, 3, 4 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64 poz. 593 ze zm.) odmówił W. W. przyznania zasiłku okresowego. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ I instancji wskazał następujące okoliczności: Wnioskodawca - W. W. oraz jego żona - D. W. są osobami bezrobotnymi zarejestrowanymi w Powiatowym Urzędzie Pracy bez prawa do zasiłku dla bezrobotnych. Rodzina składa się z pięciu osób, w tym trójki dzieci. Średni miesięczny przychód rodziny wyniósł 656,74 zł (344,74 zł. - dodatek mieszkaniowy, 180 zł - wynagrodzenie za pracę dorywczą D. W., 132 zł - świadczenie rodzinne) i nie przekroczył kwoty kryterium dochodowego wynoszącego na pięcioosobową rodzinę 1.755 zł. Następnie organ podkreślił, że celem pomocy społecznej jest pomoc w przezwyciężeniu trudnej sytuacji życiowej, w której znalazła się rodzina. Rodzina taka jednakże zobowiązana jest do współpracy z pracownikiem socjalnym między innymi w zakresie znalezienia zatrudnienia osobom dorosłym. Nieuzasadniona odmowa podjęcia zatrudnienia pracy zarobkowej przez osobę bezrobotną może stanowić podstawę do odmowy przyznania świadczenia zgodnie z treścią art. 11 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej. Organ wyjaśnił, że W. W. przedłożono trzy propozycje zatrudnienia, z których nie skorzystał. D. W. zaproponowano zaś pracę w A. Pani W. nie skontaktowała się z firmą, ponieważ, jak to później wyjaśnił jej mąż, warunki zatrudnienia nie były satysfakcjonujące ze względu na formę umowy i wynagrodzenie. Organ stwierdził, że propozycja pracy dotyczyła stanowiska opiekunki do dzieci w przedszkolu w wymiarze 6 godzin dziennie plus 1 środowisko jako opiekunka do osoby w podeszłym wieku na 2 godziny dziennie. Stanowisko to nie wymagało wcześniejszego stażu pracy, dostosowane zostało do oświadczenia złożonego przez W. W. w dniu 18 marca 2008 r., w którym wskazał, że żona szuka pracy w przedszkolu. Zawarta umowa miałaby charakter umowy zlecania na czas nieokreślony ze stawką 6,20 za godzinę w miesiącu marcu i 6,50 zł w miesiącu kwietniu 2008 r. Wymiar pracy w miesiącu wynosi zaś średnio 178 godzin. Podsumowując organ stwierdził, że w celu aktywizacji zawodowej, W. i D. W. wielokrotnie proponowano zatrudnienie odpowiadające ich kwalifikacjom i predyspozycjom. Pomimo to oboje konsekwentnie odmawiali podjęcia pracy. Ponadto D. W. unikała współpracy z pracownikiem socjalnym poprzez uchylanie się od kontaktu z tutejszym Ośrodkiem. Powyższe zachowanie, w ocenie organu I instancji stanowi o braku współpracy rodziny w rozwiązaniu jej trudnej sytuacji życiowej.
Odwołanie od powyższej decyzji wniósł W. W. żądając jej uchylenia. W uzasadnieniu odwołujący się wyjaśnił, że w dniu 17 marca 2008 r. otrzymał od pracowników ośrodka pomocy trzy oferty pracy, w sprawie których udał się do urzędu pracy. Na miejscu dowiedział się, że jedna z ofert jest nie aktualna, a dwie pozostałe dotyczą pracy dla młodych ludzi na stanowisku stażystów. Nie otrzymał on adresów pracodawców od urzędnika, który poinformował go jednocześnie, że na tę chwilę nie ma dla niego odpowiednich ofert pracy. W. W. podkreślił, że zastosował się do polecenia pracowników pomocy społecznej, jednocześnie wyjaśniając, że nie może on podejmować każdej pracy, bowiem ma 60 lat i problemy ze zdrowiem potwierdzone zaświadczeniami lekarskimi. W ocenie odwołującego się w 2008 r. nie było ofert pracy, które mógł wykonywać nie narażając swojego zdrowia. W kwestii oferty dla żony wyjaśnił zaś, że D. W. obecnie wykonuje pracę polegającą na opiece nad dzieckiem. Jest to praca na 12 miesięcy. Zdaniem odwołującego się nie można żądać od D. W., aby zrezygnowała z pewnej, długoterminowej pracy na rzecz niepewnego, krótkoterminowego zatrudnienia. Ponadto proponowana praca polegać miała także na opiece nad ludźmi starszymi. Opieka taka często wymaga dobrego zdrowia i siły fizycznej. D. W. ma zaś przeciwwskazania do jakiejkolwiek pracy wymagającej wysiłku fizycznego, co potwierdzają zaświadczenia lekarskie. Odwołujący nie zgodził się ze stanowiskiem organu I instancji, co do powtarzających się odmów przyjęcia proponowanych ofert pracy przez W. i D. W. tłumacząc, że jeśli prawdą byłoby to co twierdzi organ, to strony postępowania zostałyby pozbawione statusu bezrobotnych na okres 90 dni. Odwołujący się dowodził, że od lutego 2006 r. ani on, ani jego małżonka nie odmówili przyjęcia żadnej oferty pracy, co potwierdzają przedłożone zaświadczenia z urzędu pracy.