Gmina H. wskazała, że zawarte w uzasadnieniu rozstrzygnięcia nadzorczego zarzuty są bezzasadne. Pierwszy zarzut oparty na art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a ustawy o samorządzie gminnym odnosi się do zakresu kompetencji rady gminy w przedmiocie określenia zasad nabycia, zbycia i obciążania nieruchomości gruntowych. Przedmiotowy zakres kompetencji rady gminy w tym zakresie znalazł odzwierciedlenie w szczególności w wyroku WSA w Olsztynie z dnia 9 maja 2013 r., sygn. akt II SA/Ol 166/13, gdzie wskazano, że pojęcie "zasad nabywania, zbywania i obciążania nieruchomości" należy rozumieć jako zbiór podstawowych reguł postępowania dla organu wykonawczego, z pominięciem szczegółowych postanowień przewidzianych do konkretyzacji w umowie zawieranej przez gminę reprezentowaną przez jej organ wykonawczy z nabywcą nieruchomości.".
W powiązaniu powyższego przepisu z brzmieniem art. 18 ust. 2 pkt 9 lit a ustawy o samorządzie gminnym, zgodnie z którym "przepisy [te] stanowią wyjątek od ogólnej zasady przyznającej organowi wykonawczemu kompetencje do gospodarowania mieniem komunalnym" w żadnej mierze nie jest uzasadniony, zdaniem Gminy H., zarzut istotnego naruszenia art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a ustawy.
Odpierając drugi zarzut oparty na art. 24 ustawy o gospodarce nieruchomościami w zw. z art. 140 k.c. Gmina H. przyznała, że w dacie podejmowania uchwały Gminie H. nie przysługuje prawo własności nieruchomości oznaczonych w ewidencji gruntów jako działki numer [...]. Jednakże celem trójstronnej czynności mającej na celu uregulowanie stanu prawnego przedmiotowych nieruchomości jest ich nabycie w celu przeniesienia na inny podmiot, co ostatecznie prowadzi do wzajemnej "kompensacji" w zakresie nieruchomości, będących przedmiotem czynności, na przeprowadzenie której została wyrażona zgoda. W tym zakresie zgoda Rady Gminy odnosi się do przeniesienia przez Gminę własności rzeczy przyszłej, dozwolonego na gruncie prawa rzeczowego i często występującej przy umowach sprzedaży. Sprzedaż rzeczy przyszłej jest bowiem ukształtowana jako umowa z warunkiem zawieszającym (powstanie rzeczy).
W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o jej oddalenie podtrzymując swoje stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego rozstrzygnięcia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Skarga podlega rozpatrzeniu w trybie przepisów ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej p.p.s.a.), a kryterium kontroli zaskarżonego aktu jest jego legalność, czyli zgodność z obowiązującym prawem (art. 1 § 2 ustawy z dn.25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych - Dz. U. Nr 153, poz. 1269). Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 p.p.s.a.), stosując środki przewidziane ustawą w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga, jeżeli jest to niezbędne dla końcowego jej załatwienia (art. 135 p.p.s.a.). Uwzględniając skargę jednostki samorządu terytorialnego na akt nadzoru Sąd uchyla ten akt.