Pobieranie przez gminę podatku od nieruchomości nie jest formą legalizacji samowoli budowlanej, a jedynie zapłatą przewidzianych prawem należności za faktycznie użytkowany teren i znajdujących się na nim zabudowań.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Zdzisława B. na decyzję Wojewody B. z dnia 26 lutego 1998 r. (...) w przedmiocie nakazu rozbiórki - oddala skargę.
Kierownik Urzędu Rejonowego w B. decyzją z dnia 8 stycznia 1998 r. powołując się na przepisy art. 37 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ w związku z art. 103 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, nakazał Zdzisławowi B. dokonanie rozbiórki obiektu rekreacyjno-letniskowego zrealizowanego na działce nr 11 w K.-P., oznaczonego na załączonej mapie nr 7.
W uzasadnieniu decyzji wskazano, że w związku ze stwierdzoną zabudową rekreacyjno-letniskową na działce oznaczonej w ewidencji nr 11 Kierownik Urzędu Rejonowego w B. - postanowieniem z dnia 18 kwietnia 1995 r. zobowiązał Felicję Z. jako spadkobiercę po Paulinie P. do przedłożenia planu obrazującego sposób zabudowy terenu z wykazem właścicieli poszczególnych obiektów. Wykaz taki został przekazany urzędowi w dniu 1 czerwca 1995 r. Po oficjalnym wszczęciu postępowania administracyjnego zgodnie z art. 61 par. 1, 62 i 123 Kpa przekazano zawiadomienia poszczególnym właścicielom obiektów letniskowo-rekreacyjnych, przeprowadzono oględziny w terenie, spisano protokół oraz wykonano materiał fotograficzny obrazujący wszystkie obiekty.
W tym to okresie pełnomocnicy właścicieli i użytkowników obiektów wystąpili o zawieszenie postępowania do czasu rozpatrzenia wniosku o przeklasyfikowanie gruntu leśnego na cele rekreacyjno-letniskowe i ewentualną zmianę ustaleń planu zagospodarowania przestrzennego, skierowanego przez właściciela gruntu do Wojewody B. za pośrednictwem Burmistrza Koronowa.
Kierownik Urzędu Rejonowego w B. w dniu 10 lipca 1995 r. odmówił zawieszenia postępowania nie znajdując ku temu podstaw prawnych.
Na skutek wniesionego zażalenia Wojewoda B. postanowieniem z dnia 11 września 1995 r. utrzymał w mocy postanowienie Kierownika Urzędu Rejonowego. Organ I instancji w dniu 20 maja 1996 r. wydał decyzję administracyjną, którą nakazał Felicji Z. jako właścicielce terenu rozbiórkę 23 obiektów zrealizowanych przed laty, samowolnie, bez uzyskania pozwolenia budowlanego, na terenie nie przeznaczonym na ten cel w obowiązującym wówczas planie zagospodarowania przestrzennego, jak i planach obowiązujących w latach następnych.
Na skutek wniesionych odwołań właścicieli i pełnomocników użytkowników domków letniskowych, Wojewoda B. decyzją z dnia 8 sierpnia 1996 r. uchylił zaskarżoną decyzję Kierownika Urzędu Rejonowego i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia.
Za uzasadnienie decyzji przyjęto pogląd prawny, wyrażony w wyroku NSA sygn. akt SA/Gd 1485/95 - według którego decyzja winna być wydana oddzielnie dla każdego domku letniskowego określonego w sposób pozwalający na pełną jego identyfikację, ze wskazaniem jej adresata.
Rozpatrując ponownie sprawę ustalono, co następuje:
Pismem z dnia 21 lipca 1997 r. zawiadomiono wszystkie zainteresowane strony o mających się odbyć ponownych oględzinach.
Oględziny odbyły się w dniu 4 sierpnia 1997 r., w których uczestniczył Zdzisław B. - właściciel i użytkownik budynku nr 7 oraz Felicja Z. - właściciel gruntu.