Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska, Sędziowie Sędzia WSA Iwona Bogucka,, Sędzia WSA Włodzimierz Kubik (spr.), Protokolant st. sekretarz sądowy Anna Trzuskowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 października 2010 r. sprawy ze skargi E.L. na decyzję Wojewody (...) z dnia (...) r. nr (...) w przedmiocie odszkodowania za nieruchomość zajętą pod drogę publiczną oddala skargę.
Wyrokiem z dnia 13 lutego 2008 roku, sygn. akt II SA/Gl 389/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny uchylił decyzję Wojewody [...] z dnia [...] roku oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Starosty [...] z dnia [...] roku. Uchylonymi decyzjami zostało ustalone odszkodowanie w wysokości 2 993 zł za nieruchomość oznaczoną w ewidencji gruntów jako działka nr [1], o powierzchni 133 m², która zajęta została pod drogę publiczną ul. [...] w M . Nieruchomość ta przeszła z mocy prawa na własność Powiatu M. , co stwierdził Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] roku wydaną w trybie art. 73 ust. 1 i ust. 3 w zw. z art. 103 ust. 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. nr 133, poz. 872 ze zm. - dalej ustawa Przepisy wprowadzające). O przyznanie tego odszkodowania wystąpiła, wnioskiem z dnia [...] roku, E. L. , której w dniu [...] roku przysługiwało prawo własności przedmiotowej nieruchomości drogowej.
Uzasadniając swoje orzeczenie WSA w Gliwicach wskazał, że decyzje organów obu instancji zapadły z naruszeniem prawa materialnego oraz procesowego. W szczególności Sąd stwierdził, że ustalenie wysokości należnego skarżącej odszkodowania nastąpiło z naruszeniem § 36 ust. 1 w zw. z ust. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego ( Dz. U. Nr 207, poz. 2109 ze zm.). Rzeczoznawca majątkowy szacując wartość przejętej nieruchomości drogowej przy zastosowaniu podejścia porównawczego i metody korygowania ceny średniej posłużył się bowiem cenami transakcyjnymi nieruchomości uzyskanymi na rynku lokalnym w okresie od 2003 do początku 2006 roku, gdy tymczasem średnie ceny transakcyjne uzyskiwane w 2006 roku, kiedy to wydano decyzję o ustaleniu odszkodowania były wyższe niż w latach poprzednich. WSA w Gliwicach dostrzegł także, że tylko trzy transakcje spośród wziętych do porównań, a które miały miejsce w 2006 roku, dotyczyły terenu M., zaś siedem pozostałych transakcji z tego okresu dotyczyło M. (odległa dzielnica M. ) oraz O. i Ł. Zdaniem Sądu przywołane przepisy rozporządzenia zostały także naruszone poprzez wzięcie do porównań zbyt małej liczby transakcji mających miejsce w 2006 r. (10 transakcji) przez co naruszono § 5 ust. 4 rozporządzenia (winno być § 4 ust. 5 ). W ocenie Sądu w toku postępowania organy naruszyły także zasady prawdy obiektywnej zawartą w art. 7 i art. 77 § 1 k.p.a., bowiem nie wyjaśniły kwestii istotnej różnicy w wysokości odszkodowania przyznanego skarżącej za dwie odrębne działki zajęte pod drogi publiczne położone w bliskiej od siebie odległości.
Po ponownym rozpatrzeniu sprawy Starosta [...] decyzją z dnia [...]roku ustalił odszkodowanie na rzecz E. L. za nieruchomość zajętą pod ul. [...] w wysokości 4 480 zł. i zobowiązał do jego zapłaty Skarb Państwa. W podstawie prawnej tego orzeczenia powołany został art. 73 ustawy Przepisy wprowadzające oraz art. 129 ust. 1, art. 130 i art. 132 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm. dalej u.g.n.). W uzasadnieniu organ podał, że wysokość przedmiotowego odszkodowania ustalił w oparciu o operat szacunkowy sporządzony w dniu [...] roku przez rzeczoznawców majątkowych W. K. i W. S. Podał także, że przed wydaniem decyzji przeprowadził w dniach [...] roku i [...] roku rozprawę administracyjną z udziałem rzeczoznawców majątkowych.