Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski, Sędziowie Sędzia WSA Iwona Bogucka (spr.), Sędzia NSA Łucja Franiczek, Protokolant specjalista Anna Trzuskowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 stycznia 2015 r. sprawy ze skargi R.K. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania oddala skargę.
W związku z pismem B. K. z dnia 3 stycznia 2014 r. Prezydent Miasta G. zawiadomił o wszczęciu na jej wniosek postępowania w sprawie wymeldowania R. K. z pobytu stałego w G. przy ul. [...]. Wnioskodawczyni podała, że R. K. opuścił mieszkanie w marcu 2013 r. zabierając część rzeczy. Po tym czasie bywał w mieszkaniu sporadycznie, w grudniu 2013 r. zostały wymienione drzwi do mieszkania i od tego czasu nie ma do niego kluczy.
Przesłuchany w charakterze strony zameldowany do protokołu z 6 lutego
2014 r. podał, że od marca 2013 r. bywał w mieszkaniu średnio raz w tygodniu, po zmianie zamka w lipcu 2013 r., a następnie całych drzwi w listopadzie 2013 r. nie może wejść do mieszkania. W mieszkaniu pozostała część jego rzeczy. Powodem opuszczenia mieszkania jest konflikt z osobami mieszkającymi w lokalu i ich agresywne zachowanie. Podał, że dąży do usamodzielnienia się i zamieszkania osobno, ale do tego czasu chce mieszkać w miejscu zameldowania. Przeszkodą jest zachowanie I. H. W trakcie przesłuchanie strona została pouczona o środkach prawnych przysługujących z tytułu naruszenia posiadania i w trybie ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie.
W piśmie z dnia 6 lutego 2014 r. zameldowany opisał konflikt rodzinny i okoliczności zamiany lokalu mieszkalnego przy ul. [...] na lokal przy ul. [...]. Przyznał, że od marca 2013 r. mieszka u znajomych. Zwrócił się do organu z prośbą o rozwiązanie powstałego konfliktu i sytuacji. Organ I instancji przesłuchał w charakterze świadka D. K. i dokonał oględzin mieszkania. Ustalono, że zameldowany zajmował lokal na piętrze budynku, składający się z 1 pokoju, kuchni i łazienki. W pomieszczeniach są należące do niego meble, nie ma w nich rzeczy, w szafce kuchennej są kubki i szklanki, w łazience natomiast szampon, pasta i szczotka do zębów należące do B. K. Ustalono, że najemcą lokalu na podstawie umowy z [...] r. jest B. K., mieszkanie składa się z 4 pokoi, kuchni i łazienki (na parterze i piętrze). Natomiast R. K. poinformował, że 27 lutego 2014 r. w Ośrodku Informacji Kryzysowej Rodziny w G. podjęte zostały kroki w celu mediacji z M. K. oraz został "zakwalifikowany do Niebieskiej Karty".
Przesłuchani zostali świadkowie: E. L., M. K., I. H., T. S. R. K. słuchany jako strona podtrzymał zarzuty, że źródłem konfliktu jest zachowanie I. H., w wyniku czego opuścił lokal, czyni starania o pozyskanie własnego mieszkania.
Decyzją z [...] r. nr [...] Prezydent Miasta G. orzekł o wymeldowaniu R. K. z pobytu stałego w przedmiotowym lokalu. W podstawie prawnej podał przepis art. 15 ust. 2 ustawy z 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006, Nr 139, poz. 993 ze zm.), dalej zwanej ustawą. W uzasadnieniu opisano szczegółowo podjęte czynności, twierdzenia i żądania stron oraz zeznania świadków. Rozważając przesłanki wydania decyzji o wymeldowaniu organ I instancji przyjął, że opuszczenie miejsca stałego pobytu było trwałe i dobrowolne. Miało ono miejsce w marcu 2013 r. Faktem jest też konflikt istniejący między członkami rodziny. Jednak opuszczenie lokalu nie traci dobrowolnego charakteru, jeśli jego celem jest uniknięcie konfliktów (wyrok NSA z 6 marca 2008 r., II OSK 140/07). Zamieszkiwanie w lokalu w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy winno łączyć się ze skoncentrowaniem w lokalu interesów życiowych danej osoby. Zainteresowany wprost deklaruje, że poszukuje mieszkania, z miejscem zameldowanie nie łączy swojej przyszłości, zaprzestał przebywania w lokalu. O zamieszkiwaniu nie świadczy pozostawienie w lokalu części rzeczy i umeblowania. Pozbawienie dostępu do lokalu w wyniku zmiany zamka, a potem drzwi uprawniało do podjęcia kroków prawnych, o których stronę pouczono, ale z nich nie skorzystał. Sama deklaracja woli zamieszkiwania nie uzasadnia utrzymania zameldowania osoby, która faktycznie w lokalu nie przebywa.