Uznać zatem należy, iż niniejsza skarga jest dopuszczalna. Skarżący zgodnie z wymogiem składnia skargi w trybie 101 ustawy o samorządzie gminnym wezwał organ do usunięcia naruszenia prawa, a zatem spełnił dodatkową przesłankę dopuszczalności skargi. Jednakże zarzuty złożonej skargi oparte są przede wszystkim na aspektach cywilnych, wskazując naruszenie szeregu przepisów prawa cywilnego, co w niniejszym postępowaniu przed sądem administracyjnym nie mogło być uwzględnione. Wydaje się, że zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia przedstawionego zagadnienia posiada odróżnienie praw i obowiązków Gminy w ramach jej działania w sferze imperium oraz w ramach działania w sferze dominium. W zakresie odnoszącym się do pierwszej sfery funkcjonowania Gminy należy postrzegać jej działanie jako podmiotu realizującego prawa i obowiązki określone przez przepisy prawa konstytucyjnego i ustawy, które są związane z wykonywaniem zadań publicznych (art. 166 ust. 1 i ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej), w tym zadań związanych z zaspokajaniem potrzeb wspólnoty samorządowej (zadania własne) oraz innych zadań publicznych wynikających z uzasadnionych potrzeb państwa (zadania z zakresu administracji rządowej). W tym charakterze Gmina poprzez swoje organy działa jako imperium poprzez podejmowanie czynności, których wykonywanie łączy się z reguły z możliwością władczego kształtowania sytuacji obywatela. Jako takie należy ocenić kwestionowane zarządzenie (postanowienie) Burmistrza T., podczas, gdy następny etap związany z zawieraniem konkretnych i indywidualnych umów cywilnoprawnych wkraczać już będzie w sferę dominium, gdzie Gmina (działające w jej imieniu organy) występować będą w stosunkach cywilnoprawnych na równi z innymi podmiotami prawnymi.
Mając na względzie powyższe wywody, w tym stanie rzeczy skarga podlegała oddaleniu w oparciu o art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.