Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Taniewska-Banacka (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Piotr Broda, Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska, Protokolant sekretarz sądowy Aleksandra Gumuła, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 sierpnia 2015 r. sprawy ze skargi N. U. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie odmowy wymeldowania 1. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta G. z dnia [...]r., nr [...], 2. zasądza na rzecz skarżącej od Wojewody [...] kwotę 257 (dwieście pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
W dniu 27 marca 2014 r. zostało wszczęte na wniosek N. U. postępowanie administracyjne w sprawie o wymeldowanie Z. M. z pobytu stałego w G. przy ulicy [...].
W wyniku przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego decyzją z dnia [...] r. Nr [...], działając na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (t.j.: Dz. U 2006, Nr 139, poz. 993 z późn. zm.), Prezydent Miasta G. orzekł o odmowie wymeldowania Z. M. z pobytu stałego w przedmiotowym lokalu. Zdaniem organu Z. M. nie opuścił miejsca stałego zameldowania. Wprawdzie bowiem przebywa także w lokalu w C. jednak dopełnił obowiązku meldunkowego poprzez zgłoszenie swojego pobytu czasowego trwającego ponad 3 miesiące w organie meldunkowym. Realizacja obowiązków wynikających z przepisów ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych potwierdza, że nie nastąpiło zerwanie więzi z lokalem, a przede wszystkim, że zamiarem Z. M. nie było opuszczenie stałego miejsca pobytu, lecz jedynie nieobecność czasowa w lokalu. Nadto oględziny lokalu przy ul. [...] w G. wykazały, że Z. M. posiada w przedmiotowym lokalu swoje rzeczy osobiste, nocuje w nim, dysponuje kluczem do lokalu. Stan ten zgodnie potwierdzają strony postępowania.
Organ podkreślił, że sam fakt przejściowej nieobecności czy też występowanie nawet regularnych okresów fizycznej nieobecności w miejscu stałego zameldowania nie upoważniają jeszcze do automatycznego stwierdzenia, iż zameldowany opuścił je w rozumieniu, jakie nadaje temu terminowi art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych. O stosownym opuszczeniu może być mowa dopiero wtedy, gdy całokształt zachowań zameldowanego będzie wskazywał na to, iż lokal, w którym był na stałe zameldowany przestał być miejscem koncentracji jego interesów życiowych. Taki stan, zdaniem organu, w niniejszej sprawie nie występuje.
Odwołanie od ww. decyzji złożyła reprezentowana przez r.pr. M. H. N. U., była małżonka Z. M., wnosząc o uchylenie zaskarżonego rozstrzygnięcia i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. Przedmiotowej decyzji zarzuciła naruszenie art.15 ust. 2 w związku z art. 6 ust. 1 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych, art. 8 ust. 1 tejże ustawy oraz art. 7, 77 § 1, 80 i 107 § 3 k.p.a.
W wyniku rozpoznania wniesionego odwołania decyzją z dnia [...] r. nr [...] Wojewoda [...] utrzymał zaskarżoną doń decyzję pierwszoinstancyjną w mocy. W uzasadnieniu zrelacjonował szeroko stan faktyczny sprawy i poczynione przez organ I instancji ustalenia. Następnie wskazał, iż jego zdaniem bezspornym jest, iż Z. M. nie opuścił budynku przy ul. [...] w G. w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych. Fakt zamieszkiwania ww. w spornej nieruchomości jednoznacznie potwierdzają bowiem wyjaśnienia samej odwołującej (protokół przesłuchania z dnia 27 czerwca 2014 r.), gdzie stwierdziła, że Z. M. przychodzi do lokalu. Oświadczyła, że Z. M. posiada dwie półki w lodówce i ręcznik w łazience. Potwierdziły to również oględziny lokalu przy ul. [...] w G. dokonane 4 czerwca 2014 r., podczas których pracownik stwierdził, że Z. M. zajmuje jeden pokój, w którym znajdują się narożnik, ława, kredens, szafa dwudrzwiowa przesuwna, szafka z szufladami, biurko z komputerem, rozkładana kanapa, telewizor na stoliku i krzesło. Z. M. okazał w rozkładanej kanapie kołdrę, poduszkę, koc oraz piżamę. W szafce znajdowała się pościel, ręczniki, ściereczki, spodnie i dwie bluzy. W szafie znajdowały się kurtki i koszule. W postępowaniach meldunkowych to zaś właśnie oględziny wysuwane są na czołowe miejsce w systemie środków dowodowych zabezpieczających zrealizowanie zasady prawdy obiektywnej.