Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Łucja Franiczek, Sędziowie Sędzia WSA Iwona Bogucka, Sędzia NSA Ewa Krawczyk (spr.), Protokolant starszy referent Aleksandra Gumuła, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 lipca 2012 r. sprawy ze skargi M. G. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie dozoru pojazdu oddala skargę.
Wnioskiem z dnia [...] M.G. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą [...] z siedzibą w C. zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w C. o wypłatę wynagrodzenia za sprawowanie dozoru nad pojazdem marki [...] o numerze rejestracyjnym [...] w okresie od [...] roku do [...] roku oraz zwrot kosztów holowania w trybie art. 130a ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 roku, nr 108, poz. 908 ze zm.). Wskazał, że przedmiotowy samochód został przetransportowany i przyjęty na parking w dniu [...] roku. Wnioskodawca powołał się na uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 listopada 2010 roku, sygn. akt I OPS 1/10 i wskazał, że przysługujące mu koszty winny być wyliczone zgodnie z uchwałą Rady Miasta, ustalającą wysokość opłat za usunięcie i parkowanie pojazdu, w oparciu regulację art. 130 a ust. 1 pkt 5 c i 6 ustawy prawo ruchu drogowym. W jego ocenie stawki wskazane w uchwale Rady Miasta dotyczą również Skarbu Państwa, albowiem z chwilą przejścia pojazdu na rzecz tego podmiotu nie dochodzi do zawarcia nowej umowy przechowywania pojazdu, lecz wstąpienie, z mocy prawa, Skarbu Państwa w stosunek administracyjno-prawny, w miejsce właściciela pojazdu. We wniosku podniesiono, że usługa holowania i parkingu jest świadczona w wykonaniu umowy zawartej z organami administracji publicznej. Skarżący dokonał w związku z tym obliczenia przysługującego mu wynagrodzenia, na które składa się: koszt holowania w kwocie 180 zł netto oraz koszt parkowania za 306 dni po 16 zł za dobę, tj. łącznie 4896 zł netto, zatem kwota należności przysługującej skarżącemu wyniosła 5076 zł netto.
Naczelnik Urzędu Skarbowego w C. pismem z dnia [...] roku wezwał M.G. do przedstawienia w terminie 14 dni dokumentów związanych z wydatkami poniesionymi przy sprawowaniu powyższego dozoru. W wyznaczonym terminie M.G. w pismach z dnia [...] roku oraz [...] roku poinformował, że nie jest w stanie w tak krótkim czasie dokonać wyliczeń. Następnie w kolejnym piśmie z dnia [...] roku, powołując się na art. 75 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), dalej zwanej w skrócie k.p.a., zwrócił się o przeprowadzenie przez organ dowodu z opinii biegłego sądowego, celem ustalenia rzeczywistych kosztów dozoru.
Postanowieniem z dnia [...] roku, nr [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego w C., działając na podstawie art. 17 § 1 i art. 102 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.), zwanej dalej w skrócie u.p.e.a. w związku z art. 130 a ustawy prawo o ruchu drogowym przyznał firmie [...] M.G. w C., zwrot wydatków oraz wynagrodzenie na dozór pojazdu marki [...] o nr rej. [...] w okresie od [...] roku do [...] roku w wysokości 1.100,00 zł oraz koszty holowania przedmiotowego pojazdu w wysokości 159,82 zł, co daje łączną kwotę 1.259,82 zł. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia podniesiono, że wskazany powyżej pojazd został w dniu [...] roku usunięty z drogi. W związku z nieodebraniem pojazdu przez właściciela, Naczelnik Urzędu Skarbowego w C. decyzją z dnia [...] roku znak [...] orzekł jego przepadek na rzecz Skarbu Państwa. Organ I instancji wskazał, że w dniu [...] roku do Urzędu Skarbowego w C. wpłynęła ekspertyza rzeczoznawcy dotycząca kalkulacji stawek do rozliczeń usług parkingowych, wykonana na zlecenie firmy [...] M.G. w C.. W ocenie organu, zgodnie z art. 102 § 2 u.p.e.a. organ orzeka o zwrocie wydatków faktycznie poniesionych oraz wynagrodzenia za dozór, stąd też nie mógł on uwzględnić przedłożonej przez stronę ekspertyzy, będącej jedynie symulacją kosztów. Zdaniem organu zwrot poniesionych wydatków nie może nastąpić w oparciu o uchwałę rady powiatu, albowiem stawki opłat za parkowanie ustalane przez ten organ odnoszą się do innych niż Skarb Państwa właścicieli pojazdów usuwanych z dróg publicznych i umieszczanych na parkingach w trybie przepisów art. 130 a ustawy - Prawo o ruchu drogowym. Organ wyjaśnił, że na właścicielu parkingu spoczywa ciężar wykazania, jakie konieczne wydatki podniósł w związku z dozorem pojazdu (tak wyrok NSA z dnia 13 sierpnia 2009 roku, sygn. akt I OSK 1214/08), zaś przepis art. 81 § 1 k.p.a. wskazuje na możliwość zwrócenia się przez organ do biegłego lub biegłych o wydanie opinii, o ile przeprowadzenie takiego dowodu miałoby znaczenie dla wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy. W rozpatrywanej sprawie zebrany materiał dowodowy stanowi dostateczną podstawę jej rozstrzygnięcia.