Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Łucja Franiczek (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski,, Sędzia WSA Włodzimierz Kubik, Protokolant sekretarz sądowy Joanna Drożdżał, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 lutego 2014 r. sprawy ze skargi J. C. i J. C. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie legalności wykonanych robót budowlanych oddala skargę.
Pismem z dnia 5 listopada 2012 r. J. C. i J. C. jako współwłaściciele budynku mieszkalnego w Z. ul. [...], zwrócili się do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Z. o zbadanie legalności funkcjonowania przedszkola w drugiej części tego obiektu, wskazując także na uciążliwość z powodu wybudowania placu zabaw w bezpośrednim sąsiedztwie granicy działki, przed oknami ich mieszkania.
Po rozpoznaniu sprawy dotyczącej legalności wykonania placu zabaw na terenie działki nr ew. [...], stanowiącej własność G. G.-G. i P. G., decyzją z dnia [...] r. nr [...] Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Z. orzekł o umorzeniu postępowania na podstawie art. 105 § 1 kpa. Powołując się na wynik kontroli z dnia 28 marca 2013 r., organ I instancji ustalił, że na terenie posesji w ogrodzie od strony zachodniej budynku nr [...], znajdują się trzy zjeżdżalnie dla dzieci z tworzywa sztucznego oraz jedna piaskownica o wym. 2,1 x 2,0 m. Najwyższym elementem zjeżdżalni jest ozdobne zadaszenie pomostu, łączącego zjeżdżalnie o wysokości 3,20 m nad terenem. Zjeżdżalnie usytuowano na terenie o wym. 8,0 x 9,5 m, wyłożonym wykładziną z tworzywa sztucznego, którego najbliższa krawędź znajduje się w odległości 3,0 m od ogrodzenia, oddzielającego posesję małż. C. Działka, na której zlokalizowano zjeżdżalnie i piaskownicę, jest ogrodzona i zamknięta dla osób postronnych. Na tej podstawie organ I instancji stwierdził, że obiekty te jako małej architektury, usytuowane na terenie prywatnym w okolicy budynku mieszkalnego, nie wymagały zgłoszenia zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 1 oraz art. 29 ust. 1 pkt 22 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.) i do ich usytuowania nie ma też zastosowania § 40 rozp. Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, jako dotyczący zespołu budynków wielorodzinnych.
W tym stanie rzeczy organ nadzoru budowlanego uznał, że postępowanie podlegało umorzeniu jako bezprzedmiotowe.
W odwołaniu od decyzji J. C. i J. C. domagali się jej uchylenia z powodu niewyjaśnienia kwestii legalności budowy placu zabaw i spełnienia wymagań technicznych, zasad bezpieczeństwa i ochrony przed hałasem i drganiami (art. 5 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego). Zarzucili też, że wbrew wymogom z § 40 ust. 3 rozp. w sprawie warunków technicznych, plac ten znajduje się w odległości mniejszej niż 10 m od okien ich budynku mieszkalnego, przy czym plac nie został wydzielony ogrodzeniem. Wreszcie, ich zdaniem, plac zabaw jest nieproporcjonalnie duży w stosunku do otaczających go budynków, a zatem nie stanowi obiektu małej architektury.
Jednakże zaskarżoną decyzją odwołania nie uwzględniono. Utrzymując w mocy decyzję organu I instancji [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego powołując się na pogląd, wyrażony w wyroku NSA z dnia 12 kwietnia 2013 r. sygn. akt II OSK 2472/11, stwierdził że przedmiotowy plac zabaw jako wydzielony z przestrzeni poprzez usytuowanie go na utwardzonym terenie, ze względu na niewielkie wymiary oraz małą liczbę urządzeń, może być kwalifikowany jako obiekt małej architektury, a skoro teren ten jest ogrodzony, nie ma charakteru miejsca publicznego. Zatem jego budowa nie wymagała ani pozwolenia, ani też zgłoszenia i nie narusza przepisów techniczno-budowlanych, jako że § 40 ust. 3, odsyła do ust. 1, który to przepis dotyczy placu zabaw i urządzeń w zespole budynków wielorodzinnych. W ocenie organu, plac zabaw nie stwarza też zagrożenia dla środowiska naturalnego, a zatem nie narusza postanowień planu miejscowego. W tym stanie rzeczy brak podstaw do ingerencji organów nadzoru budowlanego, gdyż podobny hałas mogłaby generować duża rodzina z dziećmi.