Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Artur Żurawik, Sędziowie Sędzia NSA Łucja Franiczek (spr.), Sędzia WSA Beata Kalaga-Gajewska, Protokolant Starszy referent Damian Szczurowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 maja 2020 r. sprawy ze skargi M. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Częstochowie z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy K. z dnia [...] r nr. [...]
Po rozpoznaniu wniosku skarżącej M.D. decyzją z dnia [...] r. Wójt Gminy K. orzekł o odmowie przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu opieki nad córką S.D. Organ I instancji ustalił, że córka skarżącej legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności z dnia [...]r., w którym wskazano na konieczność stałej lub długotrwałej opieki innej osoby.
Jednakże decyzją ZUS z dnia [...] r. skarżącej przyznano emeryturę na podstawie rozp. Rady Ministrów z dnia 15 maja 1989 r. w sprawie uprawnień do wcześniejszej emerytury pracowników opiekujących się dziećmi wymagającymi stałej opieki (Dz. U. Nr 28, poz. 149). Zdaniem organu, skoro skarżąca ma ustalone prawo do emerytury, brak podstaw prawnych do przyznania jej świadczenia pielęgnacyjnego w świetle art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2220 ze zm.).
W odwołaniu od decyzji odmownej skarżąca zarzuciła błędną wykładnię prawa materialnego, polegającą na uznaniu, że wobec ustalenia prawa do emerytury, nie przysługuje jej prawo do świadczenia pielęgnacyjnego w części stanowiącej różnicę pomiędzy tymi świadczeniami. Jej zdaniem, zgodnie z celami ustawy oraz normami konstytucyjnymi (przy zastosowaniu dyrektywy funkcjonalnej i celowościowej), prawo do świadczenia pielęgnacyjnego nie przysługuje jedynie do wysokości emerytury, która wynosi aktualnie 976,40 zł, podczas gdy świadczenie wynosi ok. 1583 zł.
Dla poparcia stanowiska skarżąca przywołała orzecznictwo sądowe oraz wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2019 r., sygn. akt SK 2/17, dotyczący prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy.
Jednakże zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze odwołania nie uwzględniło.
Utrzymując w mocy decyzję organu I instancji jako zgodną z prawem, Kolegium po zacytowaniu treści art. 17 ust. 5 ustawy, wyżej powołanej, podzieliło pogląd tego organu, że w sytuacji ustalenia prawa do emerytury, przepis ten wyklucza przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, niezależnie od wysokości emerytury. Wobec jednoznacznego brzmienia przepisu, brak podstaw do jego odmiennej wykładni. Dla poparcia stanowiska organ odwoławczy przywołał orzecznictwo sądowe.
W skardze do sądu administracyjnego, uzupełnionej kolejnym pismem, skarżąca domagała się uchylenia decyzji Kolegium i przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w wysokości różnicy pomiędzy pobieraną przez nią emeryturą. Skarżąca zarzuciła naruszenie art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy oraz art. 32 i 71 Konstytucji RP, a także niezastosowanie art. 7 i 8 kpa. Dla potwierdzenia stanowiska przywołała orzecznictwo sądowe, podnosząc że organ oparł się na wcześniejszych poglądach. Wyjaśniła, że z uwagi na konieczność opieki nad córką, nie mogła i nie może podjąć zatrudnienia. Zatem uwzględniając zasadę równości wobec prawa, powinna otrzymać świadczenie pomniejszone o wysokość pobieranej emerytury.
W odpowiedzi na skargę Kolegium wniosło o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko i argumentację.