Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Krawczyk (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Łucja Franiczek,, Sędzia WSA Maria Taniewska-Banacka, Protokolant Izabela Maj-Dziubańska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi D.K. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania uchyla zaskarżoną decyzję i orzeka, że nie podlega ona wykonaniu w całości do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.
Wnioskiem z dnia [...] roku D. K. wystąpiła do Prezydenta Miasta S. o wymeldowanie z pobytu stałego - [...] w S. K. K.. Podała, że K. K. dobrowolnie opuścił wspomniany lokal w lutym 2009 roku i wyjechał za granicę kraju. Zabrał też ze sobą rzeczy osobiste, ale nie wymeldował się. Podała także, że lokal wchodzi w skład zasobów mieszkaniowych Gminy S..
Organ I instancji - Prezydent Miasta S. decyzją z dnia 24 lipca 2013 roku wymeldował K. K. z pobytu stałego pod adresem [...] w S. na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 roku o ewidencji ludności i dowodach osobistych (t.j. Dz. U. z 2006 roku, nr 139, poz. 993 ze zm.). Decyzja ta była drugą decyzją organu I instancji bowiem wcześniejszą decyzją z dnia [...] roku organ ten odmówił wymeldowania K. K. z pobytu stałego, a jego rozstrzygnięcie zostało uchylone przez Wojewodę [...] decyzją z dnia [...] roku.
Obecnie organ powołując się na przeprowadzone postępowanie ustalił, że K. K. nie zamieszkuje trwale i nieprzerwanie pod adresem [...] w S.. Swoje życie od 2009 roku koncentruje za granicą, gdzie mieszka stale i pracuje, do kraju przyjeżdża sporadycznie w ważnych sprawach urzędowych, a w dodatku sam K. K. potwierdził, że jego centrum życiowe znajduje się w A.
Zdaniem organu, opuszczenie przez K. K. spornego lokalu mieszkalnego w 2009 roku nabrało w kontekście jego sytuacji zawodowej i rodzinnej (rozwód z wnioskodawczynią w 2011 roku) cech trwałości, których nie niweluje okoliczność pozostawania współnajemcą lokalu oraz ponoszenia opłat czynszowych za mieszkanie.
W ocenie organu opuszczenie lokalu przez K. K. nastąpiło dobrowolnie, wiązało się z jego wyjazdem w celach zarobkowych do W. i nie stanowiło następstwa fizycznego lub psychicznego przymusu w stosunku do jego osoby.
Od tej decyzji odwołanie wniósł K. K. domagając się jej uchylenie i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia.
W uzasadnieniu odwołania stwierdził, że cały czas wykazuje zamiar stałego przebywania w lokalu. Na realizację tego zamiaru nie pozwala mu jednak zachowanie byłej małżonki (wnioskodawczyni). Nie może więc pozostawać w spornym lokalu, była żona narusza bowiem jego posiadanie i usuwa jego ruchomości z przedmiotowego lokalu. Była żona często uniemożliwia mu korzystanie (dostanie się) z lokalu zamykając drzwi na klucz. W takiej sytuacji jest on zmuszony nocować u swojej siostry.
Odwołujący się przyznał, że nie podjął żadnych działań sądowych dotyczących uregulowania sposobu korzystania z lokalu w nadziei polubownego rozwiązania sporu w przyszłości.
Za granicą pracuje jedynie dorywczo, a cały czas ma wolę przebywania w lokalu.
Wojewoda [...] zaskarżoną decyzją z dnia [...] roku, na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 kpa uchylił decyzję organu I instancji i orzekł o odmowie wymeldowania K. K. z pobytu stałego w lokalu przy ul. [...] w S..
W uzasadnieniu organ wskazał na art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych i podkreślił, że ustalając przesłankę opuszczenia lokalu należy przede wszystkim badać zamiar osoby która ma być wymeldowana, trwałość tego zamiaru i jego dobrowolność. Zamiar opuszczenia lokalu można wyinterpretować z okoliczności obiektywnych jak np. wyprowadzenie się wraz z zabraniem z lokalu wszystkich swoich rzeczy, a K. K. twierdzi, że z lokalu (w związku z wyjazdem do A.) zabrał tylko kilka rzeczy osobistych.