Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Krawczyk, Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Dobrowolski, Sędzia WSA Maria Taniewska-Banacka (spr.), Protokolant specjalista Małgorzata Orman, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 października 2015 r. sprawy ze skargi M. G. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania oddala skargę.
Pismem z dnia 16 września 2014 r. Spółdzielnia "A" w D. zwróciła się do organu I instancji o wymeldowanie M. G. z pobytu stałego w lokalu przy ul. [...] w D. Do wniosku dołączono kserokopie: wyroku Sądu Rejonowego w D. sygn. akt [...] z dnia [...] r. orzekającego wobec ww. eksmisję z przedmiotowego lokalu, zawiadomienie o wszczęciu egzekucji w celu dokonania eksmisji z lokalu oraz protokół z dnia [...] r. z przeprowadzonych wobec ww. czynności eksmisyjnych.
Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Prezydent Miasta D., działając na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (t.j.: Dz. U 2006, Nr 139, poz. 993 z późn. zm.), orzekł o wymeldowaniu M. G. z pobytu stałego w ww. lokalu. W uzasadnieniu organ wskazał, że bezspornym jest fakt, iż M. G. opuścił lokal i nie mieszka w nim co potwierdza protokół eksmisji z dnia [...] r. sygn. akt [...] przeprowadzonej przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w D. Opróżniony lokal został wydany wierzycielowi.
Organ wskazał, iż zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych osoba, która opuszcza miejsce pobytu stałego jest obowiązana wymeldować się najpóźniej w dniu opuszczenia tego pobytu. M. G. obowiązku tego nie wykonał, bowiem opuścił lokal, ale nie dopełnił ciążącej na nim powinności wymeldowania się.
W lakonicznym odwołaniu od decyzji pierwszoinstancyjnej M. G. wskazał, że decyzja jest niezgodna z przepisami oraz ze stanem faktycznym sprawy albowiem lokal opuścił nie z własnej woli tylko na wniosek Spółdzielni.
W wyniku rozpoznania wniesionego odwołania decyzją z dnia [...] r. nr [...] Wojewoda [...] utrzymał zaskarżoną doń decyzję pierwszoinstancyjną w mocy. W uzasadnieniu wskazał, iż dnia [...] r. przeprowadzono czynności komornicze w celu wykonania eksmisji M. G. z przedmiotowego lokalu, w wyniku których lokal został całkowicie opróżniony i zabezpieczony przez wierzyciela. Potwierdza to protokół sporządzony z tych czynności przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w D. W przedmiotowej sprawie nie ma żadnych wątpliwości, że M. G. nie zamieszkuje w lokalu przy ul. [...] w D., nie ma także prawnej możliwości powrotu do tego lokalu z uwagi na treść prawomocnego wyroku sądu powszechnego. Od daty eksmisji M. G. zamieszkuje w lokalu socjalnym, co sam potwierdza, wskazując w swoim piśmie z dnia [...] r., a także w odwołaniu adres lokalu socjalnego. Zatem ustanie pobytu odwołującego w rzeczonym lokalu jest bezsporne.
Organ podkreślił, że w myśl utrwalonego orzecznictwa sądowoadministracyjnego opuszczenie lokalu, o którym mowa w art. 15 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych, obejmuje swym zakresem także przypadki wykonania orzeczenia eksmisyjnego, bądź to dobrowolnie, bądź też wskutek usunięcia osoby zameldowanej z lokalu przez komornika stosownie do sądowego tytułu wykonawczego.
Pismem z dnia 17 lutego 2015 r. M. G. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach domagając się uchylenia zaskarżonej decyzji. W lakonicznym uzasadnieniu wskazał, że jego zdaniem decyzja jest wybiórcza, dwuznaczna, sprzeczna z porządkiem prawnym. Nadto organ II instancji nie dopuścił strony do czynnego udziału w postępowaniu czym naruszył art. 10 k.p.a.