Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Rafał Wolnik (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Iwona Bogucka, Sędzia WSA Maria Taniewska-Banacka, Protokolant referent Aleksandra Gumuła, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 kwietnia 2012 r. sprawy ze skargi M. G. na bezczynność Prezydenta Miasta B. po wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 20 listopada 2009 r., II SA/Gl 545/09 w sprawie opłaty za wydanie karty pojazdu 1. wymierza Prezydentowi Miasta B. grzywnę w wysokości 3400 (trzy tysiące czterysta) złotych, 2. stwierdza, że bezczynność organu w niewykonaniu wyroku miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa, 3. zasądza od Prezydenta Miasta B. na rzecz skarżącego kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Prawomocnym wyrokiem z dnia 20 listopada 2009 r. , sygn. akt II SA/Gl 545/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w sprawie ze skargi również obecnie skarżącego M. G., uchylił akt Prezydenta Miasta B. z dnia [...] r., Nr [...]. Uchylonym aktem organ odmówił skarżącemu zwrotu nadpłaconej przez niego opłaty za wydanie karty pojazdu nr [...] dla pojazdu marki [...] o numerze rejestracyjnym [...]. W następstwie tego wyroku pismem z dnia [...] r. organ poinformował skarżącego, że po ponownym rozpatrzeniu jego wniosku z dnia [...] r. uznał, że jako organ rejestrujący był zobowiązany, stosownie do § 1 ust 1 rozporządzenia z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz.U. Nr 137, poz. 1310), do pobrania opłaty za wydanie karty pojazdu w kwocie 500,00 zł. W dalszej części pisma organ wskazał, że Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 17 stycznia 2006 r., sygn. akt U 6/04 (Dz.U. z 2006 r. Nr 15, poz. 119), stwierdzającym sprzeczność z ustawą i Konstytucją R.P. ww. przepisu rozporządzenia MI, zdecydował jednocześnie - zgodnie z kompetencją wynikającą z art. 190 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej - o utracie jego mocy z dniem 1 maja 2006 r. Oznacza to, że w okresie pomiędzy uznaniem tego przepisu za sprzeczny z Konstytucją i ustawą, a dniem utraty jego mocy obowiązującej organy państwa nie mogą traktować tego aktu, jako niewywierajacego skutków prawnych. Tym samym należy uznać, że opłata za wydaną kartę pojazdu została uiszczona na podstawie obowiązującego i ważnego przepisu prawnego, a na organie spoczywał obowiązek jej pobrania w wysokości określonej tym przepisem. Brak jest zatem podstaw do tego aby organ administracji publicznej autonomicznie obniżał stawkę opłaty określoną w rozporządzeniu lub sam ja tworzył. Jednocześnie Prezydent Miasta B. poinformował skarżącego, że na odmowę zwrotu opłaty przysługuje mu stosownie do art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (obecnie: Dz.U. z 2012 r., 270), zwanej dalej p.p.s.a., skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, która winna zostać poprzedzona wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa.
Pismem z dnia [...] r. skarżący, powołując się na art. 52 p.p.s.a., wezwał organ do usunięcia naruszenia prawa. W uzasadnieniu tego wezwania powołał się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 17 stycznia 2006 r., sygn. akt U 6/04 oraz zapadły w jego sprawie wskazany na wstępie wyrok WSA w Gliwicach. Wskazał, że w razie odmowy usunięcia naruszenia prawa w kwestii zwrotu nadpłaconej opłaty będzie dochodził swoich praw przed sądem. Skarżący wezwał jednocześnie organ do wykonania wskazanego wyroku WSA w Gliwicach w sposób określony w jego uzasadnieniu pod rygorem wniesienia skargi w oparciu o art. 154 p.p.s.a.
W piśmie z dnia [...]r. organ poinformował skarżącego, że podtrzymuje w całości stanowisko zawarte w poprzednim swoim piśmie i odmawia zwrotu części opłaty za wydaną kartę pojazdu. Jednocześnie organ pouczył ponownie adresata o możliwości wniesienia skargi do WSA w Gliwicach w oparciu o art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. oraz o terminie do wniesienia takiej skargi wynikającym z art. 53 § 2 tej ustawy.