Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski, Sędziowie Sędzia NSA Ewa Krawczyk, Sędzia WSA Włodzimierz Kubik (spr.), Protokolant sekretarz sądowy Marta Zasoń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 sierpnia 2014 r. sprawy ze skargi S. W. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie sprzeciwu do zgłoszenia robót budowlanych 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzająca ją decyzję Starosty [...]z dnia [...] r., 2. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku, 3. zasądza od Wojewody [...] na rzecz skarżącego kwotę 500 (pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
W dniu [...] r. S. W. dokonał zgłoszenia zamiaru wykonania robót budowlanych, polegających na budowie biologicznej przydomowej oczyszczalni ścieków dla potrzeb budynku mieszkalnego, przewidzianej do realizacji w miejscowości R., ul. [...], gmina R., działka nr 1. Do zgłoszenia inwestor dołączył m.in. oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane oraz mapę do celów projektowych.
Decyzją z dnia [...] r., nr [...] (S. [...]) Starosta [...] wniósł sprzeciw do zgłoszonego zamierzenia budowlanego, który uzasadnił niezgodnością budowy z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego miejscowości R. w Gminie R., zatwierdzonym uchwałą Rady Gminy nr [...] z dnia [...] r. Jako podstawę prawną sprzeciwu organ I instancji wskazał art. 30 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.
Od decyzji tej odwołał się S. W., domagając się jej uchylenia. W odwołaniu zarzucił naruszenie art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz art. 36 ustawy Prawo wodne, dającego właścicielowi gruntu prawo zwykłego korzystania z wód poprzez możliwość wprowadzania do gruntu oczyszczonych ścieków w ilości do 5 m3 na dobę. Ponadto zarzucił naruszenie art. 87 § 2 oraz art. 94 Konstytucji przez przyjęcie, że uchwała rady gminy jako źródło prawa może dokonywać zmiany norm objętych regulacją ustawową, jak również naruszenie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W uzasadnieniu odwołania skarżący podniósł, że Gmina R. w odpowiedzi na jego pismo dotyczące gminnego odprowadzania ścieków, w dniu [...] r. poinformowała go, że na chwilę obecną urząd nie zlecił sporządzenia dokumentacji na przedmiotową ulicę i trudno określić możliwość przyłączenia do sieci kanalizacyjnej poszczególnych nieruchomości, w tym jego działki. Dodatkowo stwierdził, że uchwała Rady Gminy z dnia [...] r. nie może być źródłem prawa na terenie Gminy, ponieważ nie ma oparcia w ustawie i jest z nią sprzeczna. Powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych wskazał, że tylko realne istnienie kanalizacji może wyłączyć prawo właściciela nieruchomości do budowy przydomowej oczyszczalni ścieków. Na koniec dodał, że powszechnie obowiązujące i ustawowo nadane właścicielowi nieruchomości uprawnienie nie może zostać mu odebrane, ani ograniczone na mocy przepisów prawa miejscowego czy decyzji administracyjnej.
Zaskarżoną decyzją Wojewoda [...] nie uwzględnił wniesionego odwołania. Utrzymując w mocy decyzję o sprzeciwie, organ odwoławczy podzielił stanowisko organu I instancji, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego w rozumieniu art. 87 ust. 2 Konstytucji RP stanowi źródło powszechnie obowiązującego prawa na terenie gminy - w niniejszej sprawie na terenie miejscowości R., zatem niezgodność z planem jest wystarczającą podstawą do wniesienia sprzeciwu. Nadto organ wyjaśnił, że kwestię sprzeczności miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego reguluje przepis art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594 ze zm.), który umożliwia wniesienie przez zainteresowany podmiot skargi do sądu, jeżeli wykaże on naruszenie przez zaskarżoną uchwałę własnego interesu prawnego lub uprawnienia. Dodatkowo podał, że organ I instancji w swojej decyzji błędnie wskazał jej podstawę prawną, powołując art. 30 ust. 5 pkt 2 zamiast art. 30 ust. 6 pkt 2 ustawy Prawo budowlane. Niemniej jednak - zdaniem organu odwoławczego - sprzeciw do dokonanego zgłoszenia budowy przydomowej oczyszczalni ścieków był co do istoty sprawy słuszny.