Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska, Sędziowie Sędzia NSA Łucja Franiczek (spr.), Sędzia WSA Rafał Wolnik, Protokolant Starszy referent Marta Zasoń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 sierpnia 2012 r. sprawy ze skargi M. G. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie dozoru pojazdu oddala skargę.
W dniu 17 września 2003 r. usunięto z drogi pojazd marki [...] o nr rej. [...] i przewieziono go na parking strzeżony w C. przy ulicy [...]. W związku z nieodebraniem powyższego pojazdu przez uprawnioną osobę w ciągu 6 miesięcy od dnia usunięcia z drogi, decyzją z dnia [...] r. nr [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego w C., orzekł o przejściu przedmiotowego pojazdu na rzecz Skarbu Państwa.
Pismem z dnia 27 grudnia 2010 roku M. G., prowadzący parking pod nazwą "A" w C. przy ul. [...], zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w C. o przyznanie kwoty 8.928 zł + VAT tytułem wynagrodzenia za okres sprawowania dozoru, czyli od dnia 17 września 2003 r. do 22 lipca 2005 r. oraz kosztów holowania pojazdu w kwocie 60 zł + VAT. Wnioskodawca odwołując się do uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 listopada 2010 r., sygn. akt I OPS 1/10 wskazał, że koszty te winny być wyliczone zgodnie z uchwałą Rady Miasta C. ustalającą wysokość opłat za usunięcie i parkowanie pojazdu. W jego ocenie stawki wskazane w uchwale Rady Miasta dotyczą również Skarbu Państwa, albowiem z chwilą przejścia pojazdu na rzecz tego podmiotu nie dochodzi do zawarcia nowej umowy przechowania pojazdu lecz wstąpienia Skarbu Państwa w stosunek administracyjnoprawny z mocy prawa w miejsce właściciela pojazdu (art. 130a ust. 1 pkt 5c i pkt 6 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym - t. jedn. Dz.U. z 2005 r., Nr 108, poz. 908 ze zm.).
Naczelnik Urzędu Skarbowego w C. pismem z dnia 31 stycznia 2011 r. wezwał M. G. do przedstawienia dokumentów związanych z wydatkami przy sprawowaniu powyższego dozoru. W odpowiedzi na to pismo M. G. poinformował, że nie jest w stanie w tak krótkim terminie dokonać wyliczeń, a w piśmie z dnia 30 marca 2011 r., powołując się na art. 75 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, zwrócił się o przeprowadzenie przez organ dowodu z opinii biegłego sądowego na koszt urzędu skarbowego.
W dniu 28 czerwca 2011 r. do Urzędu Skarbowego w C. wpłynęła ekspertyza (w jednym egzemplarzu) wykonana przez rzeczoznawcę mgr inż. A. S., dotycząca kalkulacji stawek do rozliczeń usług parkingowych, wykonana na zlecenie firmy "A" M. G. w C.
Naczelnik Urzędu Skarbowego w C. postanowieniem z dnia [...] r., nr [...], na podstawie art. 17 § 1 oraz art. 102 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.jedn. Dz.U. z 2005 r., Nr 229, poz. 1954 ze zm.), w związku z art. 130a ustawy - Prawo o ruchu drogowym przyznał firmie "A" M. G. w C. zwrot wydatków oraz wynagrodzenie za dozór pojazdu marki [...] o nr rej. [...] w okresie od miesiąca października 2004 r. do miesiąca sierpnia 2005 r. w wysokości 1.100 zł.
W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia wskazał, że zgodnie z art. 102 § 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, organ orzeka o zwrocie wydatków faktycznie poniesionych oraz wynagrodzeniu za dozór. Nie mógł zatem uwzględnić przedłożonej przez stronę ekspertyzy będącej symulacją kosztów. W przedmiotowej ekspertyzie wykazano bowiem koszty za 2007 r. oraz zysk, natomiast nie zawiera ona żadnego odniesienia do wynagrodzenia za dozór. Ponadto, przy ustaleniu kapitału parkingu wzięto pod uwagę m. in. rzeczowe składniki majątku parkingu, należności przeterminowane kredytowe, należności bieżące kredytowe, lecz nie wskazano konkretnie, co wchodzi w ich skład. Ponadto, wyliczenie kosztów zawiera błąd: wzięto pod uwagę ogółem kwotę 238.358 zł, chociaż poniesione koszty zmienne określono na kwotę 148.356 zł, do której dodano 90.000 zł kosztów stałych, które nie znajdują żadnego odzwierciedlenia w ekspertyzie. Koszty wynagrodzenia pracowników wyliczono metodą symulacji dla 4 pracowników. Tymczasem brak jest deklaracji zgłoszonych do Urzędu Skarbowego, z których wynikałoby zatrudnienie pracowników przez M. G.