Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Krawczyk (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Maria Taniewska-Banacka, Sędzia WSA Rafał Wolnik, Protokolant Straszy referent Marta Zasoń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 września 2012 r. sprawy ze skargi "A" S.A. w P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie ustalenia dopuszczalnego poziomu hałasu w środowisku 1. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta B. z dnia [...] r. nr [...], 2. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku, 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. na rzecz strony skarżącej kwotę 457,00 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Prezydent Miasta B. decyzją z dnia [...] roku, nr [...], na podstawie art. 115a ust. 1,3,5 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 25 z 2008 roku, poz. 150 - tekst jednolity ze zm.) oraz § 1, § 2 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 roku w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (Dz. U. Nr 120, poz. 826) i art. 104 k.p.a. ustalił "A" S.A. w P. dopuszczalne poziomy hałasu przenikającego do środowiska przyrodniczego z terenu Stacji Paliw nr [...] w B. przy ul. [...] LAeq D - 50 dB(A) - w godzinach od 600 do 2200 - poziom równoważny i LAeq N - 40 dB(A) - w godzinach od 2200 do 600 - poziom równoważny. W uzasadnieniu organ podał, że postępowanie zakończone wyżej opisaną decyzją zostało wszczęte w związku ze stwierdzeniem przekroczenia dopuszczalnych poziomów hałasu poza terenem Stacji Paliw nr [...]. Klasyfikacja terenów chronionych przylegających do nieruchomości przy ul. [...] została dokonana zgodnie z rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 roku w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku, a obszar zabudowy mieszkaniowej sąsiadujący z przedmiotową stacją paliw zakwalifikowano do terenów zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej.
W odwołaniu "A" S.A. w P. wniósł o uchylenie decyzji organu pierwszej instancji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia temu organowi. Odwołujący zarzucił błędne zakwalifikowanie obszaru zabudowy mieszkaniowej sąsiadującego z przedmiotową stacją paliw do terenów zabudowy mieszkaniowej zamiast do terenów mieszkaniowo-usługowych, a to ze względu na sam fakt istnienia przedmiotowej stacji paliw. Wniósł także zastrzeżenia co do przeprowadzonych pomiarów ze względu na to, że w ich trakcie na parkingu stał samochód ciężarowy typu chłodnia, który miał włączony agregat chłodzący, powodujący dodatkowy hałas. Zdaniem odwołującego się parkingi przy stacjach paliw nie powinny być brane pod uwagę przy ocenie emitowanego przez stację hałasu, bowiem należy je traktować jako część dróg, dla których nie wydaje się decyzji o dopuszczalnym poziomie hałasu.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. zaskarżoną decyzją z dnia [...] roku utrzymało w mocy w całości decyzję organu pierwszej instancji. W podstawie prawnej powołano m. in. art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 115a ust. 1, 3, 5 Prawa ochrony środowiska. W uzasadnieniu organ przytoczył brzmienie art. 115a ustawy Prawo ochrony środowiska. Wskazał, że dokonanie oceny akustycznej następuje na podstawie pomiarów hałasu w środowisku, które w sprawie dokonała Wojewódzka Inspekcja Ochrony Środowiska Delegatura w B., posiadająca akredytację Polskiego Centrum Akredytacji. Pomiary te wskazały przekroczenie dopuszczalnego poziomu hałasu w porze nocnej i dziennej w stosunku do obowiązujących norm zawartych w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 roku w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (dalej powoływane jako "rozporządzenie"). O tym czy teren podlega ochronie akustycznej przesądza właśnie to rozporządzenie, a w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (jak w niniejszej sprawie) oceny czy teren należy do rodzajów terenów, o których mowa w art. 113 ust. 2 pkt 1 ustawy Prawo ochrony środowiska, dokonuje się na podstawie faktycznego zagospodarowania i wykorzystania tego i sąsiednich terenów. W sprawie organ pierwszej instancji ustalił teren chroniony jako teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i określił dla niego dopuszczalny poziom hałasu. Nie jest to bowiem teren mieszkalno-usługowy ze względu na położenie stacji (w tym zakresie organ odwołał się do komentarza K. Gruszeckiego do art. 115 ustawy - Prawo ochrony środowiska). Nadto organ stwierdził, że w jego ocenie parkingi stacji są jej integralną częścią, a samochody tam parkujące i tankujące są głównym źródłem hałasu.