Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Krawczyk, Sędziowie Sędzia NSA Łucja Franiczek (spr.), Sędzia WSA Wojciech Organiściak, Protokolant starszy sekretarz sądowy Magdalena Dąbek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 października 2009r. sprawy ze skargi Wojewody [...] na uchwałę Rady Gminy w O. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie regulaminu rozliczania kosztów zużycia wody i odprowadzania ścieków w zasobie mieszkaniowym gminy stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości.
Zaskarżoną uchwałą nr [...] z dnia [...] doręczoną Wojewodzie [...] w dniu [...] Rada Gminy O. działając na podstawie art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) w zw. z art. 26 ust. 3 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858 ze zm.) na wniosek Wójta Gminy O., przyjęła regulamin rozliczenia kosztów zużycia wody i odprowadzenia ścieków w zasobie mieszkaniowym Gminy, administrowanym przez Zakład Gospodarki Zasobami Gminy. Nadto, w § 3 uchwały postanowiono o jej wejściu w życie w dniu [...] po uprzednim ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Województwa [...] z dnia [...] Nr [...], poz. [...].
Zgodnie z § 1 ust. 1 regulaminu, stanowiącego załącznik do uchwały, stanowi on wytyczną dla ZGZG jako administratora gminnych budynków mieszkalnych i ma zastosowanie do lokali w budynkach mieszkalnych i usługowych wyposażonych w instalację wodno-kanalizacyjną, którego użytkownicy nie mają odrębnej umowy bezpośrednio z dostawcą wody bądź odbiorcą ścieków.
W skardze do sądu administracyjnego Wojewoda [...] wniósł o stwierdzenie nieważności powyższej uchwały jako niezgodnej z art. 26 ust. 3 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę... i art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym, domagając się nadto zasądzenia od Gminy O. kosztów postępowania. Zdaniem Wojewody, przywołane w uchwale przepisy, jak i żadne inne powszechnie obowiązujące akty, nie stanowią podstawy do regulowania przez organ stanowiący powyższych kwestii, w tym sposobu i terminów wzajemnych rozliczeń kosztów zużycia wody z użytkownikami lokali, a już z całą pewnością do regulowania ich w drodze aktu prawa miejscowego. Nadto, zgodnie z art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym, kompetencje do gospodarowania mieniem komunalnym przysługują wójtowi. Stąd też w ocenie organu nadzoru, Rada Gminy nie była upoważniona do działania w tej sprawie.
W odpowiedzi na skargę Wójt Gminy O. wniósł o jej oddalenie i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania. W ocenie Gminy, zaskarżona uchwała będąca regulaminem, czyli zbiorem wskazań i wytycznych co do sposobu korzystania i rozliczania kosztów mediów przez osoby zajmujące substancję mieszkaniową stanowiącą mienie gminne, wyczerpuje w swoim zakresie pojęcie zasad i trybu korzystania z urządzeń użyteczności publicznej, do którego to dobra zalicza się budynki mieszkalne. Skutkiem uchwalonego regulaminu jako aktu ustrojowo-organizacyjnego jest zaś nie tylko oznaczenie sposobu rozliczania przypadków z art. 26 ust. 3 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę..., ale także nigdzie nie regulowanych zasad rozliczania za dostawę ciepłej wody. Przedmiotowa uchwała zaleca także określony sposób gospodarowania, mieniem gminy, a przy tym należy odróżnić akty kierownictwa wewnętrznego od aktów prawa miejscowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest uzasadniona.
Zaskarżona uchwała podjęta została bez podstawy prawnej oraz z naruszeniem kompetencji organu wykonawczego gminy. Odróżnić bowiem należy pojęcia: zasady i tryb korzystania z gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej, czy też zasady zarządu mieniem gminy jako akty prawa miejscowego (art. 40 ust. 2 pkt 3 i 4 ustawy o samorządzie gminnym) oraz gospodarowanie mieniem komunalnym (art. 30 ust. 2 pkt 3 tej ustawy).