Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Krawczyk ( spr.) Sędziowie Sędzia WSA Iwona Bogucka Sędzia WSA Rafał Wolnik Protokolant sekr. sąd. Elwira Massel po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 października 2006 r. sprawy ze skargi Wojewody Ś. na uchwałę Rady Gminy w Z. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości
Rada Gminy Z. w dniu [...] roku podjęła uchwałę nr [...] w sprawie regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków. Uchwała, jak wskazała Rada, została podjęta na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz. U. z 2001 r. nr 142, poz. 1591 z zm.) oraz art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. nr 72, poz. 747 z zm.).
Wojewoda Ś. pismem z dnia [...] r. na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym wniósł skargę na powyższą uchwałę. Wojewoda domagał się stwierdzenia nieważności uchwały Rady Gminy w Z. w części określonej w:
- § 1, jako sprzeczny z art. 2 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, zwanej dalej ustawą,
- § 2, jako sprzeczny z art. 1 ustawy,
- § 6 ust. 1 pkt 2, jako sprzeczny z art. 5 ust. 1 ustawy,
- § 6 ust. 1 pkt 4, jako sprzeczny z art. 15 ust. 3 ustawy,
- § 6 ust. 1 pkt 5b w zakresie słów "jednakże w przypadku stwierdzenia prawidłowego funkcjonowania wodomierzy koszty kontroli i ekspertyzy ponosi odbiorca" oraz § 29 zd. 4, jako sprzeczny z § 18 ust. 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 marca 2002 r. w sprawie określenia taryf, wniosku o zatwierdzenie taryf oraz warunków rozliczeń za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków (Dz. U. nr 26, poz. 259), zwanego dalej rozporządzeniem,
- § 6 ust. 1 pkt 11, § 7 ust. 1 pkt 10, pkt 14 w zakresie słów "a kosztami obciążyć odbiorcę", § 7 ust. 3, § 12 ust. 2, a w konsekwencji także ust. 3 w zakresie w jakim odwołuje się do tego przepisu, § 12 ust. 4 zdanie drugie,
§ 20 ust. 2 i ust. 3 zdanie drugie, § 21 ust. 6, § 34 ust. 3 i 4, § 39 ust. 5 w zakresie dotyczącym przedsiębiorstwa, jako sprzeczny z art. 19 ust. 2 ustawy,
- § 17 ust. 6, jako sprzeczny z art. 24 ust. 9 ustawy,
- § 19, jako sprzeczny z art. 22 ustawy,
- § 22 ust. 2 i ust. 3 pkt 5, jako sprzeczny z art. 2 Konstytucji.
W uzasadnieniu organ nadzoru podkreślił, że zaskarżony akt stanowi wykonanie ustawowego upoważnienia, a powszechnie obowiązujący charakter zawartych w nim norm, zobowiązuje do formułowania ich jedynie na podstawie i w granicach upoważnienia ustawowego, precyzyjnie i kompleksowo realizujących delegację ustawową, pozbawionych jednocześnie powtórzeń przepisów powszechnie obowiązujących zawartych w innych aktach normatywnych.
Wojewoda stwierdził, że samodzielność jednostki samorządu terytorialnego nie wyklucza jej podporządkowania prawu. Zgodnie z art. 7 Konstytucji organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa, co oznacza, że organy te mogą działać tylko tam i o tyle, o ile prawo je do tego upoważnia.
Rada Gminy Z. wniosła o oddalenie skargi jako bezprzedmiotowej i umorzenie postępowania podając, iż zarzuty organu nadzoru zostały w całości uznane przez organ samorządu terytorialnego, a Rada Gminy Z. na sesji w dniu [...] r. podjęła uchwałę nr [...] w sprawie regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków, w której to uchwale uwzględniono wszystkie zarzuty podniesione w skardze. Ponadto w uchwale tej umieszczono zapis o utracie mocy prawnej zaskarżonej uchwały to jest uchwały nr [...] (dołączono do odpowiedzi na skargę uchwałę nr [...]).