W przypadku osoby opuszczającej miejsce pobytu stałego lub czasowego, obowiązek meldunkowy polega na dokonaniu wymeldowania (art. 15 ust. 1 ustawy). Jeżeli strona takiego obowiązku nie dopełni, wówczas zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, organ gminy na wniosek lub z urzędu wydaje decyzję w sprawie wymeldowania.
Okoliczności opuszczenia miejsca stałego zameldowania, w tym kwestia braku dobrowolności, mogą być przez organy brane pod uwagę, jednakże podlegają ocenie w kontekście ustalonego stanu faktycznego, w szczególności długości okresu zmiany miejsca pobytu, podejmowanych działań w celu powrotu czy usunięcia przyczyn wymuszających opuszczenie.
W ocenie Sądu organy administracji nie przekroczyły granic przysługującej im swobody w ocenie materiału dowodowego przyjmując, iż skarżący skoncentrował swoje sprawy życiowe w innym miejscu niż adres zameldowania a stan ten nie ma w chwili obecnej charakteru tymczasowego, co uzasadnia dokonanie wymeldowania.
Powyższe rozważania co do wpływy tytułu prawnego do lokalu na zameldowanie osoby w danym miejscu były przedmiotem badania przez Trybunał Konstytucyjny, który w wyroku z dnia 27 maja 2002 roku (Dz.U. Nr 78, poz. 716) przesądził m.in., iż posiadanie uprawnienia do lokalu nie ma bezpośredniego wpływu na zameldowanie w nim danej osoby.
Wskazać wreszcie przyjdzie, że przepisy ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych tak ukształtowały instytucję zameldowania, że ma ona służyć wyłącznie celom ewidencyjnym i ma na celu potwierdzenie faktu pobytu w danym lokalu. Skoro zatem osoba nie przebywa w lokalu, to jej zameldowanie stanowiłoby w istocie fikcję prawną.
Niezależnie od powyższego zwrócić należy skarżącemu uwagę, że zmiana stanu faktycznego lub prawnego w stosunku do tego, który miał miejsce w dacie wydania zaskarżonej decyzji może stanowić podstawę do wystąpienia z wnioskiem o ponowne zameldowanie, zaś organ meldunkowy będzie miał w takiej sytuacji obowiązek ponownie zbadać stan sprawy i jej okoliczności i wydać stosowne rozstrzygnięcie.
Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, iż w niniejszej sprawie nie doszło do naruszenia przez organ meldunkowy przepisów prawa, a zatem skarga podlega oddaleniu na zasadzie art. 151p.s.a.