Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Łucja Franiczek, Sędziowie Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski, Sędzia WSA Maria Taniewska-Banacka (spr.), Protokolant Grzegorz Śliwa, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 lutego 2010 r. sprawy ze skargi P. B. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie pozwolenia na budowę oddala skargę
Wydaną na wniosek Parafii pod wezwaniem [...] w W. decyzją z [...]r. nr [...] Starosta B. zatwierdził projekt budowlany i udzielił inwestorowi pozwolenia na budowę budynku przedszkola wraz z częścią mieszkalną z wewnętrznymi instalacjami wod-kan i elektr. oraz zjazdu z drogi gminnej i parkingów, na pgr nr 1, 2, 3, 4, 5, w W. przy ul. [...], formułując jednocześnie warunki jakie w trakcie realizacji inwestycji winne być spełnione, w tym wskazując, że przed uzyskaniem pozwolenia na użytkowanie należy uzyskać pozwolenie wodnoprawne. W uzasadnieniu organ I instancji podał, że przedmiotowa inwestycja została zlokalizowana na terenie przewidzianym w planie miejscowym pod zabudowę mieszkaniową z usługami (M1) oraz pod zabudowę wielofunkcyjną (MU). Przedłożony projekt budowlany uzyskał wymagane opinie i uzgodnienia. Został on także pozytywnie uzgodniony postanowieniem Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w K. Organ podał, że zastrzeżenia do projektu zgłosił właściciel działki nr 3 P. zarzucając niezgodność planowanej inwestycji z ustaleniami planu miejscowego. Wskazał on, że teren inwestycji został przeznaczony w tym planie pod zabudowę mieszkalno-usługową o niskiej intensywności, co kłóci się z przeznaczeniem tego terenu pod budowę przedszkola dla siedemdziesięciorga dzieci. Odnosząc się do tych uwag Starosta stwierdził, że parametry i przeznaczenie zabudowy są zgodne z ustaleniami planu miejscowego ponieważ jego podstawowym przeznaczeniem jest zabudowa mieszkaniowa z usługami i zabudowa usługowa. W planie miejscowym uregulowana została także kwestia intensywności zabudowy poprzez wskazanie minimalnej powierzchni przeznaczonej pod zieleń (50%) i parametr ten w przedłożonym projekcie został spełniony. Projektowany obiekt z uwagi na jego położenie od strony północnej działki nr 3 nie będzie także powodował jej zacienienia, zaś odległość między budynkami wyniesie 10 m.
W odwołaniu wniesionym do Wojewody [...] P. B. w dalszym ciągu kwestionował zgodność decyzji Starosty z ustaleniami planu miejscowego dla Gminy W. Wskazał, że dla terenów oznaczonych w planie symbolem M1 wprowadzony został zakaz lokalizacji zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej, a także obiektów wytwórczości i rzemiosła oraz innych obiektów i urządzeń uciążliwych, których potencjalna uciążliwość wykracza poza granice terenu, do którego odnosi się tytuł prawny. Tymczasem projektowany do realizacji obiekt jest w rzeczywistości budynkiem wielorodzinnym, składającym się z części przedszkolnej oraz części mieszkalnej, którą stanowi 8 niezależnych mieszkań wyposażonych we własne węzły sanitarne i dwie kuchnie (niezależnie od kuchni w części przedszkolnej) oraz dwóch pomieszczeń wypoczynkowych ogólnodostępnych. W budynku przewidziano także dwa garaże.
Decyzją z dnia [...]r. nr [...] Wojewoda [...] utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy. W uzasadnieniu podał, że ponownie przeprowadził postępowanie, w toku którego zbadał zgodność wnioskowanej inwestycji z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru Gminy W. W wyniku szczegółowej analizy doszedł do przekonania, że projektowana budowa jest zgodna z ustaleniami tego planu odnoszącymi się do przeznaczonych do zainwestowania działek. Odpowiadając na zarzuty odwołania wyjaśnił, że podstawowym przeznaczeniem projektowanego obiektu jest przedszkole, natomiast pomieszczenia mieszkalne i garaże służą do jego obsługi. Przedszkole zaś stanowi cel publiczny, a jego budowę na wnioskowanym terenie dopuszczają ustalenia planu miejscowego. Obiekt przedszkola nie może być zaliczony do budynków mieszkalnych wielorodzinnych, gdyż w myśl przepisów § 3 pkt 4 lit a oraz pkt 9 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 ze zm.) musiałby to być budynek, w którym jako funkcję podstawową zaprojektowano by co najmniej dwa zespoły pomieszczeń mieszkalnych i pomocniczych, spełniających niezbędne warunki do stałego pobytu ludzi i prowadzenia samodzielnego gospodarstwa domowego. Wysokość budynku, wbrew twierdzeniom odwołującego się, także nie przekracza ograniczeń zawartych w planie miejscowym, posiada on bowiem dwie pełne kondygnacje natomiast kondygnacja poddasza wykorzystująca tylko w części powierzchnię określoną obrysem budynku traktowana jest jako pół kondygnacji.