Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Rafał Wolnik (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski, Sędzia WSA Włodzimierz Kubik, Protokolant specjalista Małgorzata Orman, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 lutego 2013 r. sprawy ze skargi Gminy Mszana na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Śląskiego z dnia 5 listopada 2012 r. nr NPII.4131.1.453.2012 w przedmiocie wymagań dotyczących zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie utrzymania czystości i porządku na terenie gminy 1. uchyla zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze w całości i orzeka, że nie podlega ono wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku, 2. zasądza od Wojewody Śląskiego na rzecz Gminy Mszana kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Gmina M. zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody [...] z dnia [...] r. stwierdzające nieważność uchwały [...] Rady Gminy M. z dnia [...] r. w sprawie wymagań, jakie powinien spełniać przedsiębiorca ubiegający się o uzyskanie zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych, w częściach określonych w: § 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) i c) oraz § 1 ust. 1 pkt 2 lit. a). Zaskarżone rozstrzygnięcie wydane zostało w oparciu o art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 roku, Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), zwanej dalej u.s.g.
Jako przyczynę uzasadniającą stwierdzenie nieważności przedmiotowej uchwały w określonych częściach, organ nadzoru wskazał sprzeczność zakwestionowanych zapisów z art. 7 ust. 3a ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. z 2012 r., poz. 391), zwanej dalej ustawą.
W uzasadnieniu zaskarżonego rozstrzygnięcia organ nadzoru wskazał, że uchwała w sprawie wymagań, jakie powinien spełniać przedsiębiorca ubiegający się o uzyskanie zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych stanowi akt prawa miejscowego. Stanowienie takiego aktu wymaga formułowania zawartych w nim postanowień jedynie na podstawie i w granicach upoważnienia ustawowego. Uchwały podejmowane na podstawie art. 7 ust. 3a ustawy dotyczą przedsiębiorców, którzy ubiegają się o zezwolenie. Oznacza to, że uchwała w tym przedmiocie nie może dotyczyć podmiotów, które na terenie danej gminy prowadzą już działalność w tym zakresie lecz skierowana winna być do podmiotów, które tę działalność zamierzają podjąć. W ocenie organu w przedmiotowej uchwale Rada Gminy faktycznie nałożyła na przedsiębiorcę ubiegającego się o zezwolenie obowiązki, jakie powinien realizować już po uzyskaniu zezwolenia. Dotyczy to obowiązku posiadania środków technicznych umożliwiających przekazywanie upoważnionym i wskazanym przez Wójta Gminy pracownikom Urzędu Gminy drogą elektroniczną danych wymaganych powszechnie obowiązującymi przepisami, a w przypadku gdy nie posiada powyższych środków - w formie pisemnej (§ 1 ust. 1 pkt 1 lit. b i c uchwały) oraz wymogu poddawania pojazdów asenizacyjnych myciu, odkażaniu i dezynfekcji nie rzadziej niż 1 raz na tydzień (§ 1 ust. 1 pkt 2 lit. a uchwały). Ponadto w ocenie organu nadzoru to ostatnio wymienione postanowienie modyfikuje unormowanie § 10 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 listopada 2002 r. w sprawie wymagań dla pojazdów asenizacyjnych (Dz.U. Nr 193, poz. 1617).
Gmina M. w skardze do Sądu zarzuciła organowi nadzoru naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez błędną wykładnię art. 7 ust. 3a ustawy polegające na przyjęciu, że wprowadzenie przez Radę Gminy do przedmiotowej uchwały kwestionowanych zapisów przekracza delegację ustawową, w sytuacji, kiedy prawidłowa wykładnia tych przepisów prowadzi do odmiennego wniosku. Wskazując na powyższe skarżąca wniosła o uchylenie w całości zaskarżonego rozstrzygnięcia nadzorczego oraz o zasądzenie kosztów postępowania.