Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Łucja Franiczek (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Iwona Bogucka, Sędzia NSA Ewa Krawczyk, Protokolant starszy referent Aleksandra Gumuła, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 lipca 2012 r. sprawy ze skargi M. G. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie dozoru pojazdu oddala skargę.
Naczelnik Urzędu Skarbowego w C. decyzją z dnia [...] r. orzekł o przejściu na rzecz Skarbu Państwa z mocy ustawy prawa własności pojazdu marki [...], nr rejestracyjny [...], powołując w podstawie prawnej rozstrzygnięcia przepis art. 130a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r., Nr 108, poz. 908 z późn. zm. - zwana dalej Prawo o ruchu drogowym) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 2 sierpnia 2002 r. w sprawie usuwania pojazdów (Dz. U. Nr 134, poz. 1133).
W związku z nieodebraniem pojazdu przez właściciela w określonym terminie i przejęciem prawa jego własności przez Skarb Państwa, pismem z dnia 27 grudnia 2010 r. M. G. złożył do organu egzekucyjnego wniosek o przyznanie wynagrodzenia za cały okres wykonania dozoru, tj. w tym przypadku od [...] r. do [...] r. oraz zwrot kosztów holowania. Powołując się na uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 listopada 2010 r., sygn. I OSP 1/10 wskazano, że wynagrodzenie winno być przyznane za cały okres dozoru nad pojazdem usuniętym z drogi, natomiast wysokość wynagrodzenia należy ustalić bądź to w oparciu o pokwitowania i rachunki, bądź z zastosowaniem stawki z uchwały właściwej rady powiatu dotyczącej opłat za usunięcie i przechowanie pojazdu, gdyż dotyczą one również - zdaniem wnioskującego - Skarbu Państwa. Z chwilą przejęcia bowiem prawa własności przez Skarb Państwa, nie dochodzi do zawarcia umowy przechowania pomiędzy Skarbem Państwa a właścicielem parkingu, a tylko wstąpienie w stosunek administracyjnoprawny w miejsce właściciela pojazdu. Dalej we wniosku podniesiono, że usługa holowania i parkingu jest świadczona w wykonaniu umowy zawartej z organami administracji publicznej. Skarżący dokonał w związku z tym obliczenia przysługującego mu wynagrodzenia, na które składa się: koszt holowania w kwocie 180 zł netto oraz koszt parkowania za 191 dni po 16 zł za dobę, tj. łącznie 3056 zł netto, zatem kwota należności przysługującej skarżącemu wyniosła 3296 zł.
Pismem z dnia 31 stycznia 2011 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w C. zwrócił się do M. G. o przedstawienie dokumentów związanych z wydatkami poniesionymi przy sprawowaniu dozoru oraz holowaniu, wzywając jednocześnie do wskazania sposobu ich obliczenia w terminie 14 dni od daty otrzymania wezwania. Skarżący pismem z dnia 14 lutego 2011 r. poinformował organ, ze nie jest możliwe przedstawienie żądanych wyliczeń w zakreślonym terminie. Następnie do organu wpłynęło pismo z dnia 30 marca 2011 r. wnoszące o uznaniu stawek uchwalonych przez Radę Miasta C. dotyczących wysokości opłat uiszczanych za usunięcie pojazdów z drogi i parkowanie na parkingu strzeżonym, względnie o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego, która jednak miałaby być wykonana na koszt organu. Do pisma załączono również szereg porozumień w sprawie usuwania pojazdów z drogi i prowadzenia parkingu strzeżonego, na którym umieszcza się usunięty pojazd, zawartych między Miastem C. a M. G., prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą [...], względnie z E. G. działającą pod tym samą firmą. Organ przeprowadził zatem postępowanie dowodowe polegające na zebraniu informacji od przedsiębiorców oferujących usługi parkingu w podobnym zakresie na obszarze miasta S. i C.