Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Leszek Kiermaszek, Sędziowie Sędzia NSA Łucja Franiczek, Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska (spr.), Protokolant st. sekretarz sądowy Beata Bieroń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 sierpnia 2012 r. sprawy ze skargi M. G. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie dozoru pojazdu oddala skargę.
Wnioskiem z dnia 27 grudnia 2010 roku M. G. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą [A] z siedzibą w C. zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w C. o wypłatę wynagrodzenia za sprawowanie dozoru nad pojazdem marki [...] o numerze rejestracyjnym [...] w okresie od lipca 2005 roku do stycznia 2006 roku oraz zwrot kosztów holowania w trybie art. 130a ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku Prawo o ruchu drogowym (t.jedn. Dz.U. z 2005 roku, nr 108, poz. 908 ze zm.). Wskazał, że przedmiotowy samochód został przetransportowany i przyjęty na parking w dniu 14 lipca 2005 roku. Wnioskodawca powołał się na uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 listopada 2010 roku, sygn. akt I OPS 1/10 oraz wskazał, że przysługujące mu koszty winny być wyliczone zgodnie z uchwałą Rady Miasta, ustalającą wysokość opłat za usunięcie i parkowanie pojazdu, w oparciu regulację art. 130a ust. 1 pkt 5c i pkt 6 ustawy Prawo o ruchu drogowym. W jego ocenie stawki wskazane w uchwale Rady Miasta dotyczą również Skarbu Państwa, albowiem z chwilą przejścia pojazdu na rzecz tego podmiotu nie dochodzi do zawarcia nowej umowy przechowywania pojazdu lecz wstąpienie, z mocy prawa, Skarbu Państwa w stosunek administracyjnoprawny, w miejsce właściciela pojazdu. We wniosku podniesiono, że usługa holowania i parkingu jest świadczona w wykonaniu umowy zawartej z organami administracji publicznej. Skarżący dokonał w związku z tym obliczenia przysługującego mu wynagrodzenia, na które składa się: koszt holowania w kwocie 60 zł netto oraz koszt parkowania za 14 dni po 10 zł za dobę tj. 140 zł netto i 165 dni po 16 zł za dobę, tj. 2640 zł netto, zatem kwota należności przysługującej skarżącemu wyniosła 2840 zł netto.
Naczelnik Urzędu Skarbowego w C. pismem z dnia 31 stycznia 2011 roku wezwał M. G. do przedstawienia w terminie 14 dni dokumentów związanych z wydatkami poniesionymi przy sprawowaniu powyższego dozoru. W wyznaczonym terminie M. G. poinformował, że nie jest w stanie w tak krótkim czasie dokonać wyliczeń. Następnie w piśmie z dnia 30 marca 2011 roku, powołując się na art. 75 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku - Kodeks postępowania administracyjnego (t.jedn. Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), zwrócił się o przeprowadzenie przez organ dowodu z opinii biegłego sądowego, celem ustalenia rzeczywistych kosztów dozoru.
Postanowieniem z dnia [...] roku, nr [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego w C., działając na podstawie art. 17 § 1 i art. 102 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 roku o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.jedn. Dz.U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.), w związku z art. 130a ustawy Prawo o ruchu drogowym przyznał firmie [A] M.G. w C., zwrot wydatków oraz wynagrodzenie na dozór pojazdu marki [...] o nr rej. [...] w okresie od lipca 2005 roku do stycznia 2006 roku w wysokości 700 zł.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia podniesiono, że wskazany powyżej pojazd został w dniu 14 lipca 2005 roku usunięty z drogi. W związku z nieodebraniem pojazdu przez właściciela, Naczelnik Urzędu Skarbowego w K. decyzją z dnia [...]roku znak [...] orzekł jego przepadek na rzecz Skarbu Państwa.