Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Rafał Wolnik (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Iwona Bogucka, Sędzia WSA Włodzimierz Kubik, Protokolant st. sekretarz sądowy Beata Bieroń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 lutego 2013 r. sprawy ze skargi J. P. na zarządzenie Burmistrza Pszczyny z dnia 27 marca 2008 r. nr GK/403/08 w przedmiocie utrzymania czystości i porządku na terenie gminy 1) stwierdza nieważność zaskarżonego zarządzenia, 2) zasądza od Burmistrza Pszczyny na rzecz skarżącego kwotę 94 (dziewięćdziesiąt cztery) złote, tytułem zwrotu kosztów przejazdu.
Zaskarżonym w niniejszej sprawie zarządzeniem z dnia [...] , Nr [...] , w sprawie określenia sposobu wykonania uchwały Rady Miejskiej, Burmistrz P. ustalił regulamin naliczania opłat za wywóz odpadów komunalnych, stanowiący załącznik nr 1 do tego zarządzenia (§ 1). Jako podstawę prawną podjętego rozstrzygnięcia organ wykonawczy Gminy wskazał art. 30 ust. 1 i ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), zwanej dalej u.s.g. Z kolei jako akt podlegający wykonaniu w drodze wydanego zarządzenia wskazano uchwałę Rady Miejskiej w P. z dnia 20 grudnia 2007 r., Nr XVII/177/07, w sprawie przejęcia przez Gminę P. obowiązków właścicieli nieruchomości w zakresie wyposażenia nieruchomości w urządzenia służące do zbierania odpadów komunalnych stałych, utrzymywania tych urządzeń w odpowiednim stanie sanitarnym, porządkowym i technicznym oraz pozbywania się zebranych na terenie nieruchomości odpadów komunalnych stałych (Dz. Urz. Woj. Śląskiego z 2008 r., Nr 23, poz. 549 z późn. zm.), zwanej dalej uchwałą nr 177. W zarządzeniu określono ponadto wzór pisemnej informacji o wysokości opłaty, terminie jej zapłaty, sposobie wyliczania i uiszczenia oraz możliwości zmiany wysokości opłaty wraz z harmonogramem wywozu, stanowiący załącznik nr 2 (§ 2). Treść zarządzenia miała zostać podana do publicznej wiadomości poprzez umieszczenie na stronach internetowych Urzędu Miejskiego w P. oraz poprzez wywieszenie na tablicy ogłoszeń tego Urzędu (§ 3). Zarządzenie miało wejść w życie z dniem [...] r. (§ 4).
W załączniku nr 1 do zaskarżonego zarządzenia, stanowiącym regulamin naliczania opłat za wywóz odpadów komunalnych, ustalono wzór wyliczenia tych opłat będący iloczynem ilości osób zameldowanych, stawki jednostkowej za osobę za miesiąc oraz ilością miesięcy. Ustalono też, że ilość osób zamieszkujących daną nieruchomość ustalana będzie na podstawie danych Wydziału Spraw Obywatelskich Urzędu Miejskiego w P. (ewidencja ludności). Określono ponadto, że niezgodności pomiędzy danymi z ewidencji a liczbą osób faktycznie zamieszkujących właściciel nieruchomości może wykazać zaświadczeniem wystawionym przez odpowiednie organy. Wskazano, jakie w szczególności dokumenty mogą stanowić tego rodzaju zaświadczenia, okres ich ważności oraz skutki zmian w ciągu miesiąca kalendarzowego.
Skargę na powyższe zarządzenie, po uprzednim wezwaniu organu do usunięcia naruszenia prawa, wniósł w trybie art. 101 u.s.g. obecnie skarżący J.P. . Zaskarżonemu zarządzeniu zarzucił naruszenie zapisów uchwały nr 177 poprzez błędną interpretację pojęcia mieszkaniec nieruchomości utożsamiane w zaskarżonym zarządzeniu z osobą zameldowaną. Zarzucił też naruszenie art. 27 ust. 1 ustawy o ochronie danych osobowych poprzez żądanie przedstawienia danych wrażliwych, których przetwarzanie jest zabronione. Dalej zarzucił naruszenie zasady ekwiwalentności świadczenia - opłaty za wywóz odpadów oraz zachwianie zasady sprawiedliwości i równości ponoszenia obowiązków publiczno-prawnych poprzez obciążenie opłatą gospodarstw, w których odpady nie są wytwarzane, zaś zaniechanie jej poboru tam, gdzie osoby zamieszkują stale lecz nie są zameldowane. Skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonego zarządzenia względnie o stwierdzenie jego niezgodności z prawem oraz o zasądzenie kosztów postępowania. W uzasadnieniu skargi skarżący przedstawił obszernie argumenty, które w jego ocenie stanowią poparcie wniesionych zarzutów. Uzasadnił ponadto naruszenie własnego interesu prawnego zaskarżonym zarządzeniem powołując się na prowadzone w stosunku do niego postępowania egzekucyjne w administracji z tytułu nieuiszczonych opłat za osoby, które od kilkunastu lat nie zamieszkują w Polsce.