Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Włodzimierz Kubik (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Iwona Bogucka, Sędzia NSA Ewa Krawczyk, Protokolant Barbara Urban, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 listopada 2009 r. sprawy ze skargi H. P., B. P. i J. P. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie odszkodowania za nieruchomość zajętą pod drogę publiczną oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] Nr [...] Prezydent Miasta R. wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej umorzył postępowanie w sprawie odszkodowania za nieruchomość położoną w R. w pasie drogowym ul. [...], oznaczonej jako działka nr [...] obręb B., k.m. [...]. W podstawie prawnej orzeczenia wskazane zostały art. 105 § 1 k.p.a. oraz art. 73 ust. 1 i ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. nr 133, poz. 872 ze zm. - dalej ustawa Przepisy wprowadzające). Uzasadniając to orzeczenie organ I instancji wskazał, że wnioskiem z dnia [...] uzupełnionym na rozprawie administracyjnej w dniu [...] H.P., J.P. oraz B.P. wystąpili z wnioskiem o wypłatę odszkodowania za opisaną wyżej nieruchomość. Organ wyjaśnił, że stosownie do art. 73 ust. 4 ustawy Przepisy wprowadzające wniosek o odszkodowanie za nieruchomość zajętą pod drogę publiczną, która przeszła z mocy prawa na własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego winien być złożony w okresie od dnia 1 stycznia 2001 r. do dnia 31 grudnia 2005 r. Po upływie tego okresu roszczenie to wygasa. W tym stanie rzeczy wobec złożenia wniosku o wypłatę odszkodowania po określonym wyżej terminie należało, zdaniem Prezydenta Miasta, stwierdzić, że wniosek w sprawie ustalenia i wypłaty odszkodowania za przejętą nieruchomość drogową został złożony z uchybieniem terminu wskazanego w art. 73 ust. 4 ustawy , na skutek roszczenie odszkodowawcze wygasło. W ocenie organu postępowanie w sprawie wypłaty tego odszkodowania stało się zatem bezprzedmiotowe i podlegało umorzeniu.
W odwołaniu H.P., J.P. oraz B.P. domagali się uchylenia w całości decyzji Prezydenta Miasta R. Zarzucili naruszenie zaskarżoną decyzją art., 21, art. 32 i art. 64 Konstytucji R.P. i art. 6 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, a ponadto przepisów prawa procesowego. W uzasadnieniu podali, że w praworządnym państwie niedopuszczalnym jest wywłaszczenie nieruchomości bez słusznego odszkodowania. Wskazali, że dotąd nie otrzymali decyzji o wywłaszczeniu części ich nieruchomości, którą odziedziczyli po zmarłym ojcu i mężu. W tej sytuacji wnieśli o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o przyznanie im należnego odszkodowania zgodnego z art. 73 ust. 4 ustawy Przepisy Wprowadzające. Podali, że wcześniejsze złożenie wniosku o należne odszkodowanie uniemożliwił im brak informacji oraz decyzji o wywłaszczeniu ich nieruchomości.
Wojewoda [...] zaskarżoną decyzją wydaną w oparciu o art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 73 ustawy Przepisy wprowadzające utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu podzielił pogląd Prezydenta Miasta R., że wniosek o odszkodowanie za nieruchomość drogową zajętą pod drogę publiczną został złożony przez odwołujących się po upływie terminu przewidzianego w art. 73 ust. 4 ustawy Przepisy wprowadzające. Wskazał, że termin ten jest terminem materialnym, którego uchybienie zgodnie z wolą ustawodawcy wywołuje skutek prawny w postaci wygaśnięcia roszczenia o ustalenie i wypłatę odszkodowania. W związku z tym nie może być nawiązany stosunek materialnoprawny, brak jest bowiem przedmiotu postępowania administracyjnego. Z tego też względu wszczęte postępowanie administracyjne jako bezprzedmiotowe podlega umorzeniu.