Sprawa ze skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody w przedmiocie zasad wynajmu miejskich lokali użytkowych uchyla zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Krawczyk (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski, Sędzia WSA Maria Taniewska-Banacka, Protokolant sekretarz sądowy Ewa Jędrasik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 listopada 2008 r. sprawy ze skargi Gminy K. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zasad wynajmu miejskich lokali użytkowych uchyla zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze.

Uzasadnienie strona 1/3

Rada Miejska w K. podjęła w dniu [...] roku uchwałę nr [...] zmieniającą uchwałę nr [...] Rady Miejskiej w K. w sprawie zasad wynajmu miejskich lokali użytkowych na terenie miasta K.

Jako podstawę prawną powyższej uchwały Rada wskazała art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a, art. 40 ust. 1 i art. 40 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym ( Dz. U. z 2001 r., nr 142, poz. 1591 z zm.) oraz art. 37 ust. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami ( Dz. U. z 2004 r. nr 261, poz. 2603 z zm.).

Wojewoda pismem z dnia [...] roku zawiadomił Radę Miejską w K. o wszczęciu postępowania nadzorczego w stosunku do wyżej opisanej uchwały.

Następnie Wojewoda rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia [...] roku nr [...], na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym stwierdził nieważność uchwały Rady Miejskiej w K. z dnia [...] roku w części określonej w § 1 pkt 2 uchwały, jako niezgodnej z art. 40 ust. 2 pkt 3 w związku z art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a ustawy o samorządzie gminnym.

Organ nadzoru wyraził pogląd, że przedmiotowa uchwała stanowi zasady zarządu mieniem, o których mowa w art. 40 ust. 2 pkt 3 ustawy samorządowej, a jej zakres przedmiotowy powinien odpowiadać delegacji ustawowej, o której mowa w art. 18 ust. 2 pkt 9 litera a tej ustawy.

Zakres tej delegacji ustawowej nie daje podstaw do regulowania kwestii czynszu najmu, w tym także zasad, na jakich odstępuje się od naliczania czynszu określonym podmiotom.

Z tego też powodu - zdaniem organu nadzoru - nie dopuszczalnym jest rozwiązanie przyjęte w § 1 pkt 2 uchwały polegające na dodaniu do § 2 ust. 1 załącznika nr 3 do uchwały zdania w brzmieniu " W szczególnie uzasadnionych przypadkach odstępuje się od naliczania czynszu organizację non profit. Jednakże w takim przypadku najemca ponosi koszty ogrzewania, oświetlenia, opłaty za wodę i ścieki, jak również inne opłaty związane z korzystaniem z lokalu.

Ustalenia dotyczące stawek czynszu, zasad pobierania czynszu bądź zaniechania jego poboru dotyczą sfery uprawnień organu właściwego w sprawach gospodarowania gminnym zasobem nieruchomości - a więc Burmistrza Miasta, w które Rada Miejska wkraczać nie powinna.

Rada Miejska w K., działająca przez Burmistrza, na podstawie uchwały z dnia [...] roku nr [...], wniosła skargę na rozstrzygniecie nadzorcze Wojewody z dnia [...] roku zarzucając iż zostało ono wydane z naruszeniem art. 18 ust. 2 pkt 9 lit. a, art. 40 ust. 2 i art. 91 ustawy o samorządzie gminnym. Zdaniem skarżącej w kompetencjach rady mieści się uprawnienie do podejmowania uchwał zawierających zasady bądź wytyczne w zakresie gospodarowania majątkiem gminy dla jej organów wykonawczych, a więc ustalanie wysokości czynszu, minimalnych stawek czynszu za lokale użytkowe, a także zasad odstępowania od naliczenia czynszu. W konsekwencji skarżąca Gmina wniosła o uchylenie zaskarżonego rozstrzygnięcia nadzorczego.

Wojewoda w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Skarga zasługuje na uwzględnienie pomimo, że jej uzasadnienie nie w całości zostało przez Sąd zaakceptowane.

Strona 1/3