Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Bohdanowicz Sędziowie Sędzia WSA Marek Szumilas (spr.) Sędzia WSA Grażyna Staniszewska Protokolant st. sekr. sąd. Monika Walentynowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 lutego 2014 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego na uchwałę Rady Gminy z dnia 30 grudnia 2002 r., nr III/23/02 w sprawie ustalenia liczby punktów sprzedaży napojów alkoholowych zawierających powyżej 4,5 % alkoholu przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży oraz w miejscu sprzedaży, zasady usytuowania miejsc oraz warunków prowadzenia sprzedaży, a także sprzedaży i podawania napojów alkoholowych (Dz. Urz. Województwa z 2003 r. nr 1 poz. 20) I. stwierdza nieważność § 3, § 5, § 6, § 7 zaskarżonej uchwały, II. orzeka, że zaskarżona uchwała w zakresie podanym w punkcie I wyroku nie podlega wykonaniu.
Prokurator Rejonowy powołując się na przepis art. 3 § 2 pkt 5, art. 50 § 1 i art. 53 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 roku poz. 270 ze zm. ) oraz art. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 roku o prokuraturze (Dz. U. Nr 270 poz. 1599 z 2011 r. ze zm.), wniósł skargę na uchwałę Rady Gminy z dnia 30 grudnia 2002 roku Nr 111/23/2002 w sprawie ustalenia liczby punktów sprzedaży napojów alkoholowych zawierających powyżej 4,5% alkoholu przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, zasady usytuowania miejsc oraz warunków prowadzenia sprzedaży, a także sprzedaży i podawania napojów alkoholowych. Prokurator domagał się stwierdzenia nieważności uchwały w części obejmującej § 3,5,6 i 7.
Zaskarżonej uchwale zarzucił istotne naruszenie prawa - art. 12 ust.2 ustawy z dnia 26 października 1982 roku O wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi poprzez :
1. ustalenie w § 3 ust. 1 pkt a i b zaskarżanej uchwały, że nie wydaje się zezwoleń na sprzedaż oraz sprzedaż i podawanie napojów alkoholowych w gminach następujących obiektów: przystanków komunikacji publicznej oraz obiektów sakralnych i cmentarzy
2. ustalenie w § 5 uchwały , że punkty prowadzące sprzedaż i podawanie napojów alkoholowych muszą spełniać warunki określone przez Państwowego Inspektora Sanitarnego
3. ustalenie w § 6 uchwały , że przedsiębiorca ubiegający się o wydanie zezwolenia na sprzedaż oraz sprzedaż i podawanie napojów alkoholowych musi dysponować tytułem prawnym do lokalu , w którym ma być prowadzona działalność
4. ustalenie w § 7 uchwały , że zezwolenia na sprzedaż wszystkich rodzajów napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży wydawane są na okres 2 lat, a zezwolenia do spożycia alkoholu w miejscu ich sprzedaży na okres 4 lat podczas, gdy zapis art. 12 ust. 2 cytowanej ustawy dotyczy jedynie zasad usytuowania na terenie gminy miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych
W uzasadnieniu skargi, Prokurator cytując przepis art. 12 ust. 2 ustawy
O wychowaniu w trzeźwości (...) oraz ustawy O samorządzie gminnym stwierdził, że w § 3 uchwały Rada Gminy wskazała kwestie dotyczące niewydawania zezwoleń na sprzedaż i podawanie napojów alkoholowych w określonych miejscach, gdy tymczasem przepis art. 12 ust. 2 ustawy O wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, uprawnia radę miejską jedynie do określenia zasad usytuowania miejsc sprzedaży, przez co należy rozumieć położenie punktów sprzedaży względem innych obiektów użyteczności publicznej (jak np. szkoły, przedszkola, zakłady pracy), jak też innych obiektów, które rada miejska uzna za zasługujące na szczególną ochronę. Przepis ten w żadnym razie nie uprawnia rady miejskiej do określenia zakazu wydawania zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych w określonych miejscach. Kwestie wydawania zezwoleń reguluje ustawa w art. 18. Ponadto należą one do kompetencji organu wykonawczego jakim jest wójt, a nie uchwałodawczego, tj. rady gminy.