Sprawa ze skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały nr XXVII/157/2008 z dnia [...]r. w sprawie upoważnienia Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej do podejmowania działań wobec dłużników alimentacyjnych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosław Trzecki /spr./ Sędziowie Sędzia WSA Marek Szumilas Sędzia WSA Joanna Brzezińska Protokolant sekr. sąd. Agata Przybyła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 maja 2009 r. sprawy ze skargi Rady Gminy na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody z dnia [...]r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały nr XXVII/157/2008 z dnia [...]r. w sprawie upoważnienia Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej do podejmowania działań wobec dłużników alimentacyjnych oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/8

Rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia [...] stycznia 2009 r. Wojewoda działając w oparciu o treść art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) stwierdził nieważność doręczonej mu w dniu [...] grudnia 2008 r. uchwały Nr XXVII/157/2008 Rady Gminy z dnia [...] grudnia 2008 r. w sprawie upoważnienia Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej do podejmowania działań wobec dłużników alimentacyjnych.

Uzasadniając podjęte rozstrzygnięcie organ nadzorczy wskazał, iż przedmiotowa uchwała istotnie narusza prawo tj. art. 39 ust. 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) dalej zwanej u.s.g., poprzez upoważnienie do załatwiania indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej w zakresie działań podejmowanych wobec dłużników alimentacyjnych. Zdaniem organu w myśl w/w przepisu do załatwiania indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej rada gminy może upoważnić również organ wykonawczy jednostki pomocniczej oraz organy jednostek i podmiotów, o których mowa w art. 9 ust. 1 u.s.g. Wojewoda zwrócił uwagę iż ośrodki pomocy społecznej są niewątpliwie gminnymi jednostkami organizacyjnymi, ale ich status prawny jest odmienny od innych gminnych jednostek organizacyjnych, co powoduje że nie mogą być one traktowane tak jak wszystkie pozostałe jednostki organizacyjne gminy, o których mowa w art. 9 ust. 1 i art. 39 ust. 4 u.s.g. Powołując się na treść art. 110 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej zgodnie z którym zadania pomocy społecznej w gminie wykonują jednostki organizacyjne - ośrodki pomocy społecznej, organ wywiódł, iż w odniesieniu do tych jednostek organizacyjnych rada gminy nie może w dowolny sposób ustalać przedmiotowego zakresu ich działania a organy gminy nie mogą upoważniać organów tych jednostek do załatwiania spraw z zakresu administracji publicznej. Wojewoda podkreślił, iż poszerzenie ustawowo uregulowanego zakresu zadań ośrodków pomocy społecznej winno znaleźć wprost wyraz w ustawie regulującej wykonywanie określonego rodzaju zadań. Jako przykład organ podał obowiązujące przepisy art. 12 ust. 2 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów pomocy społecznej i art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych.

Powołując się dodatkowo na racjonalność ustawodawcy Wojewoda uznał, iż Rada Gminy nie miała podstaw prawnych do upoważnienia Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej do podejmowania działań wobec dłużników alimentacyjnych, gdyż ustawa o pomocy osobom uprawnionym do alimentów nie zawiera przepisu nadającego takie uprawnienie radzie gminy, a ogólna reguła określona w art. 39 ust. 4 u.s.g. nie znajduje w tym zakresie zastosowania.

Na powyższe rozstrzygnięcie nadzorcze skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. złożyła Rada Gminy reprezentowana przed radcę prawnego M.J.Ł., wnosząc o jego uchylenie. W uzasadnieniu skargi pełnomocnik skarżącej podał, iż art. 39 ust. 4 u.s.g. nie różnicuje jednostek organizacyjnych gminy, którym można powierzyć zadania z zakresu administracji rządowej, w zależności od celu w jakim jednostki te zostały powołane. Stąd wyłączenie jednej z jednostek zdaniem strony skarżącej wymagałoby wyraźnego przepisu, którego nie ma. Dodatkowo pełnomocnik skarżącej zwrócił uwagę, iż cele i przesłanki stosowania ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentacji mieszczą się w definicji pomocy społecznej z art. 2 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej. Zdaniem skarżącej powierzenie ośrodkowi pomocy społecznej całości zadań wynikających z ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentacji ma swoje aksjologiczne uzasadnienie, gdyż jest zbieżne z celami dla jakich ośrodki zostały powołane. Ponadto za celowe i funkcjonalne uznała skarżąca, aby jedynie jedna wykwalifikowana i wyspecjalizowana jednostka zajmowała się wszystkimi sprawami dotyczącymi świadczeń z funduszu alimentacyjnego.

Strona 1/8