Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Pauter Sędziowie Sędzia WSA Marek Szumilas (spr.) Sędzia WSA Adam Jutrzenka-Trzebiatowski Protokolant sekr. sąd. Stanisława Maciejewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 maja 2014 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego na uchwałę Rady Miejskiej z dnia 25 lutego 2003 r., nr 31/4/V/03 w sprawie ustalenia na terenie gminy liczby punktów sprzedaży napojów alkoholowych zawierających powyżej 4,5% zawartości alkoholu (z wyjątkiem piwa), przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, jak i w miejscu sprzedaży oraz zasad usytuowania miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych I. stwierdza nieważność § 2 ust. 1, 2 oraz 3, § 3 ust. 1, 2 oraz 3 zaskarżonej uchwały; II. stwierdza, że zaskarżona uchwała w zakresie wskazanym w punkcie I wyroku nie podlega wykonaniu.
Rada Miejska dnia [...] lutego 2003 roku podjęła uchwałę nr 31/4/V/03 w sprawie ustalenia na terenie gminy liczby punktów sprzedaży napojów alkoholowych zawierających powyżej 4,5% alkoholu (z wyjątkiem piwa), przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży jak i w miejscu sprzedaży oraz zasad usytuowania miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych. Jako podstawę prawną podjętej uchwały Rada wskazała art. 18 ust. 2 pkt 15 i art. 40 ust, 1 ustawy O samorządzie gminnym ( Dz.U, z 2001 roku, Nr 142 oraz z 2002 roku, Nr 23, poz. 220, nr 52, poz. 558, Nr 984, nr 153, poz. 1271, nr 214, poz. 1806) i art. 12 ust. 2 ustawy z dni a 25 października 1982 roku O wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (tekst Dz.U, z 2002 roku, nr 147, poz. 1231 i nr 167, poz.1372),
Prokurator Rejonowy, na podstawie art. 3 § 2 pkt 5, art. 50 § 1 oraz art. 53 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 roku, poz. 270 ze zm.) oraz art. 5 ustawy z dnia
20 czerwca 1985 roku O prokuraturze (tekst jedn. Dz. U. z 2011 roku, nr 270 poz. 1599 ze zm.) zaskarżył powyższą uchwałę w części obejmującej § 2 ust. 2 i 3 oraz § 3 ust. 1 i 3, domagając się stwierdzenia jej nieważności w tym zakresie. W szczególności Prokurator podniósł zarzuty:
- ustalenia w § 2 ust. 3, iż sprzedaż napojów alkoholowych nie może być prowadzona: a) w punktach zlokalizowanych w zabudowie nietrwałej takich jak przenośne stoiska sprzedaży detalicznej, stragany, barakowozy, przyczepy kempingowe lub inne zabudowania na których postawienie nie uzyskano pozwolenia na budowę. Zakaz ten nie dotyczy sprzedaży napojów alkoholowych dokonywanej na podstawie jednorazowych zezwoleń, b) w handlu okrężnym, c) na targowiskach, podczas gdy przepis art. 12 ust. 1 i 2 ustawy O wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi - stanowiący podstawę podjęcia przez Radę Miejską kwestionowanej uchwały - nie przewiduje kompetencji do ustanawiania miejsc, w których zabroniona jest sprzedaż, napojów alkoholowych, zaś innej podstawy prawnej do uregulowania tych kwestii w uchwale nie wskazano,
- ustalenia w § 3 ust. 3 zaskarżonej uchwały z dnia [...] lutego 2003 roku warunków technicznych jakie winien spełniać ogródek gastronomiczny w którym odbywa się spożywanie alkoholu w miejscu sprzedaży, podczas gdy delegacja ustawowa będąca podstawą wydania kwestionowanej uchwały Rady Miejskiej nie przyznaje kompetencji Radzie Miejskiej do uregulowania tych kwestii.
- naruszenia § 137 w zw. z § 143 załącznika do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 roku w sprawie "zasad techniki prawodawczej"
(Dz. U. z 2002 roku, nr 100 poz. 908) oraz art. 7 i art. 94 Konstytucji RP, poprzez ustalenie w § 3 ust. 1, iż sprzedaż napojów alkoholowych zawierających powyżej 4,5% zawartości alkoholu (z wyjątkiem piwa) przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży może być wyłącznie prowadzona w: sklepach branżowych ze sprzedażą napojów alkoholowych; wydzielonych stoiskach w samoobsługowych placówkach handlowych o powierzchni sprzedażowej powyżej 200 m2 ; pozostałych placówkach samoobsługowych oraz innych placówkach handlowych, w których sprzedawca prowadzi bezpośrednią sprzedaż napojów alkoholowych, co stanowi powtórzenie normy określonej w art. 96 ust. 1 ustawy O wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, a zatem pozostaje w sprzeczności z zasadami techniki legislacyjnej i może wpływać na błędną wykładnię przepisów w niej zawartych.