Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Dziedzic Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Staniszewska Asesor WSA Zbigniew Kruszewski (spr.) Protokolant referent stażysta Katarzyna Grycuk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 lipca 2017 r. sprawy ze skargi J.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie informacji publicznej I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza z dnia [...] r. nr [...], II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego J.K. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Pismem z [...] stycznia 2017 r. J.K. (skarżący) wystąpił do Burmistrza o udostępnienie informacji publicznej określonej jako "umowa zamiany działek - repertorium A nr [...] dla której to nieruchomości należącej do Gminy Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą KW Nr [...]".
Decyzją z [...] lutego 2017 r. nr [...] Burmistrz odmówił udostępnienia żądanej informacji. Jako podstawę prawną swojego rozstrzygnięcia podał art. 1 ust. 2 i art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1764 ze zm. - w skrócie: "u.d.i.p.").
Uzasadniając tej treści rozstrzygnięcie stwierdził, że jakkolwiek informacja, której udostępnienia domagał się skarżący, stanowiła informację publiczną w rozumieniu art. 1 ust. 1 u.d.i.p. to jednak nie mogła ona zostać udostępniona, gdyż skarżący domagał się udostępnienia aktu notarialnego, a zgodnie z art. 110 § 1 ustawy z 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie (Dz. U. z 2016 r. poz. 1796 ze zm.) wypis z aktu notarialnego może zostać udostępniony wyłącznie stronom aktu oraz ich następcom prawnym. Stwierdził również, że udostępnienie informacji zawartych w akcie prowadziłoby do naruszenia zasad ochrony danych osobowych, a w konsekwencji również prawa do prywatności o którym mowa w art. 5 ust. 2 u.d.i.p.
Skarżący nie zgodził się z ww. decyzją Burmistrza i wniósł od niej odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego (w skrócie: "SKO"). W odwołaniu podniósł, iż organ powołał się na dwie sprzeczne z sobą podstawy odmowy udostępnienia żądanej informacji, mianowicie na art. 1 ust. 2 oraz na art. 5 ust. 1 u.d.i.p. Stwierdził również, że organ mógł zanonimizować odpis aktu notarialnego nie utajniając danych stanowiących informację publiczną.
Decyzją z [...] marca 2017 r. nr [...], SKO uchyliło decyzję Burmistrza i umorzyło postępowanie. Jako podstawę prawną wskazano art. 1 i 2 ustawy z 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz. U. z 2015 r. poz. 1659 ze zm.) oraz art. 138 § 1 pkt 2 ustawy z 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 poz. 23 ze zm. - w skrócie "k.p.a.").
W uzasadnieniu decyzji kolegium stwierdziło, że jakkolwiek akty notarialne zawierają dane stanowiące informację publiczną, lecz zgodnie z art. 110 § 1 i 2 Prawa o notariacie akty, podobnie jak akta księgi wieczystej co do zasady nie mogą być udostępniane osobom trzecim. Organ przytoczył warunki ich dostępności, wskazując jednocześnie na przepisy innych ustaw przewidujących podobne ograniczenia. Dlatego - zdaniem SKO - akt notarialny nie może być ujawniany w trybie u.d.i.p. z uwagi na treść art. 1 ust. 2 tej ustawy. Organ odwoławczy uznał jednocześnie, że nie było podstaw do wydawania decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej, ponieważ nie zachodziła przeszkoda w postaci ograniczeń prawa do informacji, a zatem nie była spełniona przesłanka odmowy wynikająca z art. 5 ust. 1 u.d.i.p. W ocenie SKO odmowa udostępnienia informacji publicznej winna w tej sytuacji przybrać zwykłą formę pisma informującego, nie zaś decyzji (art. 16 ust. 1 u.d.i.p.). Jednocześnie organ odwoławczy stwierdził, iż Burmistrz powinien wyjaśnić istotę wniosku skarżącego ponieważ za prawdopodobne uznał, iż skarżący domagał się udostępnienia treści umowy zawartej w akcie notarialnym, a nie samego aktu będącego jedynie nośnikiem opisanych w nim treści. Zdaniem SKO wydanie decyzji o odmowie zamiast poinformowania skarżącego w zwykłej formie pisemnej nakazywało uchylenie decyzji burmistrza i umorzenie postępowania.