Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aleksandra Wieczorek Sędziowie Sędzia WSA Michał Ruszyński Asesor WSA Zbigniew Kruszewski (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Monika Walentynowicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lipca 2017 r. sprawy ze skargi D.B. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie uznania zażalenia na nieuzasadnione stwierdza nieważność zaskarżonego postanowienia.
Postanowieniem z [...] lutego 2017r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze (w skrócie: "SKO") , na podstawie art. 37 § 1 i 2 ustawy z 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 23 ze zm. - w skrócie: "k.p.a.") uznało za nieuzasadnione zażalenie D.B. (skarżącej) na niezałatwienie sprawy z jej wniosku o przyznanie zasiłku.
Skarżąca nie zgodziła się z tym postanowieniem i pismem złożonym w SKO 14 marca 2017 r. wniosła o "ponowne rozpoznanie jej zażalenia".
Postanowieniem z [...] kwietnia 2017 r. nr [...], po rozpoznaniu ww. wniosku skarżącej, SKO utrzymało w mocy swoje postanowienie z [...] lutego 2017 r. nr [...].
Jako podstawę prawną powołało art. 1 i 2 ustawy z 12 października 1999 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (Dz. U. z 2001 r. Nr 79 poz. 856 ze zm.) oraz art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a.
Dnia 4 maja 2017 r. skarżąca wniosła do tut. Sadu skargę na postanowienie z [...] kwietnia 2017 r. uzasadniając ją niezadowoleniem z wydanego w jej sprawie orzeczenia.
W piśmie z [...] maja 2017 r. zawierającym odpowiedź na skargę, SKO wniosło o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1066 z późn. zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem (legalności), jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Sądy administracyjne, kierując się wspomnianym kryterium legalności, dokonują oceny zgodności treści zaskarżonego aktu oraz procesu jego wydania z normami prawnymi - ustrojowymi, proceduralnymi i materialnymi - przy czym ocena ta jest dokonywana według stanu prawnego i zasadniczo na podstawie akt sprawy istniejących w dniu wydania zaskarżonego aktu. W świetle art. 3 § 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm. - w skrócie: "p.p.s.a.") kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym.
Stosownie do art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną w niej podstawą prawną. Oznacza to, że bierze pod uwagę wszelkie naruszenia prawa, a także wszystkie przepisy, które powinny znaleźć zastosowanie w rozpoznawanej sprawie, niezależnie od żądań i wniosków podniesionych w skardze - w granicach sprawy, wyznaczonych przede wszystkim rodzajem i treścią zaskarżonego aktu.
Zgodnie z art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a. sąd uwzględniając skargę na decyzję albo postanowienie stwierdza jego nieważność, jeżeli zachodzą przyczyny określone w art. 156 k.p.a.
Dokonując kontroli zaskarżonego postanowienia, Sąd uznał, że narusza ono prawo w stopniu uzasadniającym stwierdzenie jego nieważności.
Zgodnie z art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. organ administracji publicznej stwierdza nieważność decyzji, która wydana została bez podstawy prawnej.